"Przekształcenie porządku globalnego: co reprezentuje Ruch Państw Niezaangażowanych wspierany przez Putina Szczyt NAM odbył się w dniach 15–20 stycznia w stolicy Ugandy, Kampali"

 Ponad 3000 delegatów z ponad 120 krajów wzięło udział w 19. Szczycie Ruchu Państw Niezaangażowanych (NAM).

Heads of States and members of the Non-Aligned Movement (NAM), pose for a photo at Speke resort convention centre in Kampala, Uganda Friday, Jan. 19, 2024. ©  AP Photo/Hajarah Nalwadda

Rosja, która ma status obserwatora w NAM, pochwaliła w sobotę tę organizację za odegranie ważnej roli w ustanowieniu bardziej sprawiedliwego, bardziej demokratycznego i wielobiegunowego systemu stosunków międzynarodowych. „Jesteśmy w pełni zjednoczeni przez odrzucenie neokolonialistycznych ambicji, podwójnych standardów, a takze silnej presji, dyktatury i szantażu jako sposobów realizacji polityki zagranicznej i zagranicznych celów gospodarczych”– oznajmił prezydent Władimir Putin w przesłaniu na szczyt.

1. Kiedy i dlaczego powstał NAM Ruch niezaangażowanych wywodzi się z pierwszej na dużą skalę konferencji afroazjatyckiej, która odbyła się w 1955 r. w Bandung w Indonezji, upamiętniając proces dekolonizacji po drugiej wojnie światowej.

Konferencja została zorganizowana przez kraje, które nie chciały angażować się w ideologiczną konfrontację Wschód-Zachód zimnej wojny, a chciały skupić się na narodowych walkach o niepodległość i własnym rozwoju gospodarczym.

NAM została oficjalnie założona w 1961 roku w Belgradzie w Jugosławii i obejmowała 25 krajów, głównie azjatyckich i afrykańskich.

2. Dzisiejsza struktura NAM Obecnie współpraca gospodarcza oraz kwestie społeczne i humanitarne mają kluczowe znaczenie w pracy NAM.

W skład ugrupowania wchodzi 120 krajów (afrykańskich, azjatyckich oraz Ameryki Środkowej i Południowej), 20 państw obserwatorów (w tym Rosja i Chiny) oraz 11 organizacji (m.in. Unia Afrykańska i Liga Arabska).

NAM nie posiada statutu, aktu ani traktatu założycielskiego ani stałego sekretariatu. Za zarządzanie sprawami Ruchu odpowiada kraj sprawujący przewodnictwo.

3. Jakie są cele NAM Głównym celem NAM w momencie jego powstania było trzymanie nowo niepodległych krajów Azji i Afryki z dala od rywalizacji supermocarstw oraz ochrona ich nowo uzyskanej niepodległości w świecie dwubiegunowym.

W dzisiejszych czasach istnieją inne ważne cele:

wyeliminowanie przyczyn wojen;

ochrona nowo niepodległych krajów Azji i Afryki przed dominacją kolonialną;

przeciwstawienie się kolonializmowi, imperializmowi i dyskryminacji rasowej;

opowiadanie się za suwerenną równością wszystkich państw;

zachęcanie do przyjaznych stosunków między krajami i pokojowego rozwiązywania sporów międzynarodowych;

sprzeciwianie się użyciu siły i użyciu broni nuklearnej;

oraz ochrona praw człowieka i środowiska.

4. Jaka jest rola NAM W latach 90., gdy dwubiegunowy świat zimnej wojny zakończył swoje istnienie, ruch próbował odnaleźć swoją drogę, a jego głównym celem stała się budowa nowego wielobiegunowego świata, za którym stoi także Rosja.

Od 2012 roku, kiedy pod przewodnictwem Iranu w deklaracji Teheranu otwarcie potępiono sankcje wobec Iranu i zachodnią interwencję w Syrii, rola NAM rośnie.

NAM jest dziś głównym narzędziem dialogu Globalnego Południa, reprezentującego około 58% światowej populacji, 76% światowych zasobów ropy i 53% światowych rezerw gazu ze wszystkimi państwami członkowskimi OPEC.

5. Deklaracja z Kampali: główne punkty 19. szczyt w Kampali zakończył się w sobotni wieczór wydaniem Deklaracji z Kampali składającej się z 47 artykułów. Oto jego główne punkty: Wspieranie Palestyny i potępianie Izraela Państwa członkowskie potwierdzają „znaczenie kwestii Palestyny dla NAM” i podkreślają, że ich stanowiska w tej sprawie, wypracowane przez ostatnie 60 lat, „będą bronione, zachowywane i promowane”, szczególnie „w kontekście Stanów Zjednoczonych Narodów, w ramach naszych nieustannych wysiłków na rzecz położenia kresu kolonializmowi, uciskowi, okupacji i dominacji na okupowanym terytorium palestyńskim”. Są „poważnie zaniepokojeni ciągłym pogarszaniem się sytuacji na miejscu i kryzysem humanitarnym, jakiego doświadcza palestyńska ludność cywilna w Strefie Gazy, gdzie ludność, z której ponad połowa to dzieci, ponosi ogromne straty w ludziach i obrażeniach, powszechne niszczenie ich domów i masowe przymusowe wysiedlenia, podczas gdy Izrael w dalszym ciągu przeprowadza masowe ataki w całej Strefie Gazy”. Państwa członkowskie popierają także wniosek złożony przez Republikę Południowej Afryki do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i „potępiają wszelkie środki” podjęte przez Izrael w celu zmiany statusu okupowanych Wzgórz Golan w Syrii. Globalne reformowanie Państwa członkowskie podkreślają znaczenie wzmocnienia multilateralizmu i kompleksowej reformy wielostronnej architektury globalnego zarządzania. Uznają „historyczną niesprawiedliwość wobec Afryki” i wyrażają „poparcie dla zwiększonej reprezentacji Afryki w zreformowanej Radzie Bezpieczeństwa”.

Z zadowoleniem przyjmują przyjęcie Unii Afrykańskiej jako stałego członka G20 i Republiki Sudanu Południowego do NAM jako pełnoprawnego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie wspierają reformę międzynarodowej architektury finansowej i zobowiązują się do pracy na rzecz „uniwersalnego, opartego na zasadach, otwartego, przejrzystego, przewidywalnego, włączającego, sprawiedliwego, niedyskryminacyjnego i sprawiedliwego wielostronnego systemu handlowego”. Wzmocnienie roli ONZ i NAM Państwa członkowskie wzywają do przestrzegania i promowania poszanowania Karty Narodów Zjednoczonych i prawa międzynarodowego, „w szczególności zasad suwerenności, suwerennej równości, integralności terytorialnej, nieingerencji i pokojowego rozstrzygania sporów”. Wzywają także do „wzmocnienia roli Ruchu w pokojowym rozstrzyganiu sporów, zapobieganiu konfliktom i ich rozwiązywaniu”.

Przyznanie się do zagrożenia wirusami Państwa członkowskie są „głęboko zaniepokojone zagrożeniem wynikającym z pojawienia się i rozprzestrzeniania się pandemii oraz stanów nadzwyczajnych dla zdrowia, w tym Covid-19, choroby wywołanej wirusem Ebola, świńskiej grypy typu A (H1N1) i ptasiej grypy”.

Sprzeciwianie się jednostronnym środkom przeciwdziałającym zmianom klimatycznym i wzywanie do zniesienia wszystkich sankcji

Państwa członkowskie zacieśniają współpracę w celu ograniczenia jednostronnych środków handlowych opartych na klimacie stosowanych przez kraje rozwinięte. W dalszym ciągu wzywają także do całkowitego, natychmiastowego i bezwarunkowego zniesienia wszystkich jednostronnych środków przymusu, w tym środków wykorzystywanych jako narzędzia nacisku politycznego, gospodarczego i finansowego na jakikolwiek kraj. Obrona praw człowieka Państwa członkowskie wzywają do promowania i obrony suwerennych praw wszystkich państw, praw człowieka i równości płci. Potępiają także rasizm i zobowiązują się do podjęcia działań mających na celu wyeliminowanie ubóstwa we wszystkich jego formach i wymiarach, a także wzywają do zajęcia się pierwotnymi przyczynami przymusowych wysiedleń. Promowanie bezpieczeństwa globalnego Państwa członkowskie podkreślają, że „postęp w rozbrojeniu nuklearnym i nierozprzestrzenianiu broni jądrowej we wszystkich jego aspektach jest niezbędny do wzmocnienia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa”; wspierać wysiłki mające na celu zapobieganie terroryzmowi i jego zwalczanie; oraz potępiają niewłaściwe wykorzystywanie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT), w tym Internetu i platform mediów społecznościowych, do celów terrorystycznych.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/africa/591119-nam-summit-uganda-putin/