Via VoiceFromRussia.ch,
BRICS, organizacja, która jest prawie niezauważalna na Zachodzie, pod koniec sierpnia podwoiła liczbę członków – coś się dzieje.
Wprowadzenie
Wydaje się bardziej regułą niż wyjątkiem, że najważniejsze zmiany w historii systemów finansowych albo pozostają zupełnie niezauważone, albo ogromna część społeczeństwa – w tym eksperci finansowi i inwestorzy – nie rozumie wagi takich przekształceń.
Istnieje kilka przykładów na to twierdzenie: 23 grudnia 1913 roku Senat uchwalił, a prezydent Woodrow Wilson podpisał Ustawę o Rezerwie Federalnej. FED jest tak "federalny" jak "Federal Express", prywatny bank, którego rejestr akcjonariuszy nie jest otwarty dla publiczności, rządzi światem od 1913 roku. Data 23 grudnia została mądrze wybrana, ponieważ opinia publiczna i większość polityków była zbyt zaangażowana w przygotowania do świąt Bożego Narodzenia, aby zdać sobie sprawę, że to wydarzenie zmieni porządek Ameryki, a następnie świata na zawsze.
Kiedy Richard Nixon, 15 sierpnia 1971 roku, "tymczasowo" zamknął złote okno, niedzielne popołudniowe programy telewizyjne zostały przerwane – między innymi serial telewizyjny "Bonanza" – aby poinformować Amerykanów o swojej decyzji. Chociaż wydarzenie to nazwano Szokiem Nixona, ludzie zdawali się nie rozumieć znaczenia tego czynu.
Wreszcie, słynny genialny Henry Kissinger zdołał zawrzeć umowę z królem Faisalem z Arabii Saudyjskiej w 1974 r., Która dała USA nieograniczoną władzę finansową, a zatem geopolityczną, tworząc petrodolara, usuwając niebezpieczeństwo wynikające z dolara amerykańskiego, który nie był niczym poparty, wspierając go potęgą wojskową USA w zamian za prawie nieograniczone inwestycje w amerykańskie obligacje.
Teraz, 22 sierpnia, BRICS, organizacja, która nie przyciąga wiele uwagi w zachodnich mediach, ogłosiła, że oprócz pięciu krajów, od których inicjałów pochodzi jej nazwa (Brazylia, Rosja, Indie, Chiny, Republika Południowej Afryki), BRICS powitał sześciu nowych członków (Argentynę, Egipt, Etiopię, Iran, Arabię Saudyjską i Zjednoczone Emiraty Arabskie), którzy dołączą do BRICS do 1 stycznia. 2024; dlatego BRICS staje się BRICS 11.
W tym artykule przyjrzyjmy się najpierw pokrótce niektórym faktom i liczbom z BRICS 11. Następnie zbadamy historię obecnego systemu finansowego i staje się on szczegółowy, aby docenić jego znaczenie dla potęgi USA w okresie od II wojny światowej do chwili obecnej. Następnie przyjrzymy się sposobowi, w jaki USA nadużywały nieodłącznych przywilejów tego systemu, co jest jednym z powodów, które doprowadziły do obecnego wzrostu BRICS. Na koniec spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, czy wydarzenia z sierpnia 2023 r. mają potencjał, by zmienić świat, czy też będzie to jeszcze jedno bezowocne przedsięwzięcie krajów rynków wschodzących, aby przeciwstawić się Kolektywnemu Zachodowi.
Pochodzenie BRICS
Termin BRIC został ukuty przez ekonomistę Goldman Sachs Jima O'Neilla w artykule z 2001 roku, w którym wyjaśnił przyszły potencjał gospodarczy Brazylii, Russia, India i China.
W 2006 roku kraje BRIC spotkały się po raz pierwszy przy okazji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku. Pierwsze formalne spotkanie odbyło się w Jekaterynburgu w 2009 roku. Celem tej początkowo luźnej społeczności była poprawa współpracy między jej członkami. W 2010 roku dołączyła Republika Południowej Afryki, co oznacza, że organizacja ta od tego czasu nosi nazwę BRICS. W sierpniu tego roku liczba jej członków wzrosła ponad dwukrotnie i będziemy ją teraz nazywać BRICS 11.
Dane
W odniesieniu do najważniejszych wskaźników ekonomicznych, takich jak ludność, PKB (PPP), ropa naftowa, gaz ziemny i produkcja złota, nagie dane pokazują, że BRICS 11 jest znacznie silniejszy w odniesieniu do któregokolwiek z tych wskaźników niż G7 (tabela 1).
Same te liczby powinny być sygnałem alarmowym dla wszystkich ludzi, ekspertów, polityków i inwestorów, którzy wciąż wydają się wierzyć, że wystarczy ocenić świat finansów z czysto zachodniej perspektywy.
Jest kilka punktów, na które chciałbym zwrócić uwagę czytelników w odniesieniu do sposobu, w jaki te nagie postacie mogą i powinny być odczytywane i interpretowane. Jestem jednak w pełni świadomy, że mogę jedynie dać państwu wgląd w rzeczywistość, a to ćwiczenie ma naprawdę bardzo ograniczony charakter.
Jeśli chodzi o PKB, używam danych skorygowanych o siłę nabywczą. Dlaczego? Jeśli używasz dolara amerykańskiego jako licznika PKB, zadaj sobie proste pytanie: jeśli chcę zmierzyć siłę finansową, czy ma znaczenie, czy np. Big Mac kosztuje dwa razy więcej w dolarach amerykańskich w jednym miejscu niż w drugim? – Moim zdaniem tak. Indeks Big Maca powinien być wystarczającym powodem, aby przy porównywaniu PKB korzystać z danych skorygowanych o PPP. Powodem, dla którego zachodnie media używają nieskorygowanych danych, jest czysty marketing, maskujący deprecjację dolara amerykańskiego i wyglądający na silniejszego niż jeden, jest propaganda.
Jeśli chodzi o dane dotyczące produkcji ropy, oceniając je, powinniśmy wziąć pod uwagę następujące fakty: Po pierwsze, chociaż Stany Zjednoczone są nadal największym producentem ropy naftowej na świecie z udziałem około 18% światowej produkcji, Stany Zjednoczone są również największym konsumentem ropy, zużywającym ponad 20% światowej konsumpcji. Dlatego USA nie są w tej chwili nawet w stanie pokryć własnej konsumpcji. Po drugie, duzi produkujący ropę członkowie BRICS 11 mają duży wpływ – lub lepiej – kontrolę nad OPEC. Dlatego BRICS 11 będzie również rządził OPEC, a zatem kontrolował cenę i dystrybucję ropy, której nie nadano pseudonimu "Black Gold" bez ważnego powodu. Po trzecie, koszty produkcji amerykańskiej ropy są około 2,5 razy wyższe niż koszty produkcji saudyjskiej ropy.
Jeśli chodzi o gaz ziemny, należy zauważyć, że wraz z przystąpieniem Iranu do BRICS, dwaj najwięksi producenci gazu ziemnego na świecie są wspólnymi członkami BRICS: Rosja i Iran. Największym producentem gazu spoza BRICS jest (nadal) sojuszniczy z USA Katar. BRICS jest zatem również potęgą w odniesieniu do gazu ziemnego.
Jeśli chodzi o złoto, należy krótko wspomnieć, że Chiny i Rosja są odpowiednio numerem 1 i 2 pod względem globalnej produkcji złota. Wspominam tutaj o złocie, ponieważ istnieje dość duża szansa, że – gdzieś w przyszłości – złoto ponownie odegra ważną rolę w przyszłych systemach pieniężnych, będąc jedynym sposobem na zdyscyplinowanie bankierów centralnych, którzy w zasadzie zrobili tylko jedną rzecz od 1914 roku – drukowali pieniądze, deprecjonowali dolara amerykańskiego i cynicznie twierdzili, że chronią walutę. Na Zachodzie jest wielu ludzi, którzy twierdzą, że złoto jest ulubioną skałą. Ci ludzie nie rozumieją historii ostatnich 4 lat, w których złoto zawsze było królem. Sam fakt, że Nixon zniósł standard złota, aby uniknąć bankructwa, nie jest dobrym argumentem przeciwko złoto, ale powinien być na jego korzyść.
Bretton Woods
Aby uchwycić znaczenie dość szybkiego rozwoju sytuacji wokół BRICS i jego uzasadnienie, przyjrzymy się obecnemu systemowi finansowego gorsetu narzuconego reszcie świata przez USA. Jak USA osiągnęły taką dominację, jak hegemon zachowywał się od tego czasu i wreszcie prawdopodobieństwo zmiany systemu.
W 1944 roku Amerykanie osiągnęli szczyt swojej potęgi. Zdominowali wysiłek wojenny wraz z Rosjanami, posiadali 22 000 ton złota, a amerykański przemysł wyprodukował 70% światowych towarów. Tak wygląda dominacja całkowita: dominacja militarna, dominacja przemysłowa i złoto – ten, kto ma złoto, tworzy zasady.
Co więcej, Amerykanie – jak zawsze – będąc niekwestionowanymi mistrzami marketingu, przekonali Europejczyków, by uwierzyli, że to właśnie USA wyzwoliły Europę od złego pana Hitlera. Było to dyplomatyczne posunięcie mistrzowskie, ponieważ zimne fakty i liczby wyraźnie pokazały, że Rosjanie ponieśli największą część wyzwolenia Europy od nazistów. Rosjanie zdziesiątkowali niemiecki Wehrmacht na wschodzie i – w tym przedsięwzięciu – zabili około 5 razy więcej niemieckich żołnierzy niż wszyscy zachodni sojusznicy razem wzięci na froncie zachodnim. Ta właśnie zdolność marketingu i oszukiwania przez Stany Zjednoczone dobrze by im służyła do dnia dzisiejszego.
Wobec tak przytłaczającej potęgi, opartej na trzech filarach: potędze militarnej, przemyśle i złocie, cała reszta świata – czy to przyjaciel, czy wróg – nie miała szans na jakikolwiek wpływ, o którym warto wspomnieć, na wpływanie na intencje USA.
System z Bretton Woods był więc emanacją absolutnej potęgi USA, a nie – jak to przedstawiają książki historyczne – mechanizmem wynegocjowanym przez zwycięskie mocarstwa II wojny światowej w atmosferze przyjaznego partnerstwa.
Bretton Woods przypieczętował również upadek Imperium Brytyjskiego, dając Amerykanom absolutną władzę poprzez powiązanie walut 44 państw członkowskich z dolarem amerykańskim, który z kolei okazał się jedyną walutą świata opartą na złocie.
Imperium Brytyjskie, nad którym słońce w końcu zaszło, zaproponowało system, który obejmował wprowadzenie międzynarodowej waluty rozliczeniowej zwanej Bancor. Pomysł Johna Maynarda Keynesa przewidywał, że Bancor będzie wykorzystywany jako międzynarodowa jednostka rozliczeniowa, do której powiązane byłyby waluty uczestniczące. Wartość samego Bancora miała być poparta złotem. Bancor oparty na złocie służyłby jako jednostka rozliczeniowa. Sprawiedliwy system dający szansę krajom zasługi, prowadzący do wielobiegunowego świata. Jednak wielobiegunowy świat był ostatnią rzeczą, którą Amerykanie zamierzali zbudować – chcieli zostać hegemonem i osiągnęli swój cel; Brytyjczycy nie mieli szans w piekle ze swoim – moim zdaniem – świetnym pomysłem.
System z Bretton Woods dawał wszystkim państwom członkowskim umowne prawo do wymiany posiadanego dolara amerykańskiego na fizyczne złoto po stałym kursie 35 USD za uncję złota. Dlatego system z Bretton Woods powinien był zmusić Amerykanów do zachowania dyscypliny fiskalnej, aby wszystkie kraje członkowskie zachowały zaufanie do dolara amerykańskiego, wierząc, że dolar amerykański jest rzeczywiście tak dobry jak złoto.
Amerykanie jednak, jako światowa potęga i hegemon, nie dbali ani o jotę o interesy swoich partnerów i, począwszy od lat 1960., drukowali coraz więcej dolarów amerykańskich, aby sfinansować wojnę w Wietnamie i projekt Wielkiego Społeczeństwa zainicjowany przez prezydenta Johnsona. Zarówno koszty wojny w Wietnamie, jak i Great Society Project, największego do tej pory programu społecznego USA, którego głównym celem było całkowite wyeliminowanie biedy i niesprawiedliwości rasowej, całkowicie wymknęły się spod kontroli.
Francuzi jako pierwsi zdali sobie sprawę, że dolar amerykański traci na wartości z powodu amerykańskiego drukowania pieniędzy i zaczęli korzystać z umownego prawa do wymiany dolarów amerykańskich na fizyczne złoto. Inni poszli w ich ślady. Ogromny skarb złota Amerykanów rozpłynął się jak masło w słońcu. Podczas gdy USA miały ponad 22 000 ton złota pod koniec wojny, w 8 roku było to tylko ponad 000 1971 ton.
15 sierpnia 1971 roku wszystkie główne stacje telewizyjne w USA przerwały swój niedzielny program popołudniowy, a prezydent Nixon przemówił do narodu. Twierdził, że spekulanci prowadzą totalną wojnę przeciwko dolarowi amerykańskiemu i że w ten sposób nakazał bronić dolara amerykańskiego przed tymi spekulantami. Poinformował naród amerykański, że polecił skarbowi państwa, aby wymienialność dolara amerykańskiego na złoto została tymczasowo zawieszona.
To wszystko brzmiało bardzo patriotycznie, ale było kompletnym kłamstwem. Spekulanci, których Nixon potępił, byli w rzeczywistości państwami członkowskimi systemu z Bretton Woods, którzy zdali sobie sprawę, że Amerykanie ich oszukali i po prostu korzystali ze swojego umownego prawa do wymiany deprecjonującego dolara amerykańskiego na złoto, zgodnie z postanowieniami porozumień z Bretton Woods. Nixon dopuścił się więc ni mniej, ni więcej, tylko zerwania umowy. Członkowie Bretton Woods zostali oszukani i pozostawieni na papierowych dolarach, nie mogąc otrzymać złota zawartego w umowie.
Petrodolar – wygórowany przywilej
Oszukani członkowie Bretton Woods postanowili nie przekazywać Amerykanom deklaracji wojny, ale milczeli jak owce i zacisnęli pięść w kieszeniach. Prawdopodobnie wierzyli, że Amerykanie wykopali własny grób, łamiąc traktat.
Nie liczyli się jednak z genialnym Henrym Kissingerem. Mężczyzna został wysłany przez Richarda Nixona na misję niemożliwą, aby uratować dolara. Kissinger przekonał saudyjskiego króla Faisala do sprzedaży ropy wyłącznie w dolarach amerykańskich i zainwestowania dochodów w amerykańskie papiery wartościowe. W zamian sprytny Henry obiecał Faisalowi ochronę wojskową. W ślad za nimi poszły inne kraje i towary. Podobnie jak Houdini, Kissinger uwolnił USA od tragicznej sytuacji, czyniąc niemożliwe możliwym. Misja wykonana: narodził się petrodolar.
Teraz, jeśli prawie cały świat używa jednej waluty – dolara amerykańskiego – do prawie wszystkich działań handlowych, wszystkie kraje są zobowiązane do trzymania tej waluty w rezerwie, aby zapłacić rachunki. Kraje te nie trzymają rezerw w gotówce, ale inwestują je w amerykańskie rządowe papiery wartościowe, aby uzyskać zwrot z posiadanych rezerw. W ten sposób Amerykanom udało się stworzyć największy rynek obligacji na świecie. Należy zauważyć, że dolar amerykański jest produktem jak każdy inny, którego cena podlega prawu podaży i popytu. Dolar amerykański nie jest kupowany, ponieważ jest dobrą inwestycją samą w sobie, a większość kupujących nie kupuje amerykańskich produktów. Nie, dolary amerykańskie są wymagane, aby kupić prawie każdy produkt na całym świecie. To bezpodstawnie wzmacnia cenę dolara amerykańskiego. Dlaczego bezpodstawnie? – Inne kraje muszą wyprodukować coś, co warto kupić, co utrzyma się na rynku światowym, aby utrzymać wartość swoich walut – USA tego nie robią.
Jeśli teraz cały świat musi trzymać dolary amerykańskie i trzymać je w amerykańskich rządowych papierach wartościowych, rząd amerykański finansuje się bardzo tanio, ponieważ cena amerykańskich obligacji nie zależy od siły amerykańskiej gospodarki, ale opiera się na przymusowym wykupie ze względu na system petrodolara – genialne.
Mówiąc wprost, USA mogły sobie więc pozwolić na wszystko przez ponad 50 lat, ponieważ rachunki płacili inni. Wyobraź sobie faceta, który idzie na zakupy z kartą kredytową, która nie ma limitu. Ma wielkie usta, kupuje wszystko, co chce i nigdy nie płaci rachunku karty kredytowej, ale jest winien pieniądze tym, którzy sprzedają mu towary, ci ostatni nigdy nie otrzymują zapłaty, ale otrzymują tylko skrypt dłużny.
Tylko dzięki temu – dla USA – genialnemu systemowi Amerykanie byli w stanie zwiększyć swoje deficyty do poziomu, który można określić tylko jako zadziwiający: kiedy Roland Reagan obejmował urząd, dług USA wynosił poniżej 1 biliona, teraz wynosi ponad 33 biliony. Każdy inny naród upadłby, ponieważ nikt nie odważyłby się włożyć pieniędzy do takiej czarnej – ale cały świat musi nadal kupować dolary amerykańskie z powodu systemu petrodolara. Teraz wiemy, jak Stany Zjednoczone mogą przez ponad 50 lat kultywować styl życia kosztem innych, który w żaden sposób nie koreluje z wynikami ich gospodarki. Ten wspaniały styl życia opiera się tylko na przymusie reszty świata do trzymania dolarów amerykańskich. Giscard d'Estaing nazwał tę przewagę wygórowanym przywilejem – słusznie.
Petrodolar, geopolityczne narzędzie władzy nadużywane przez USA
Kiedy przyszło do utrzymania swoich przywilejów, Stany Zjednoczone wykazały niewielką wrażliwość, jeśli ktokolwiek odważył się oderwać od reżimu petrodolara. W najnowszej historii można przytoczyć dwa przykłady. Wszyscy pamiętamy drugą wojnę w Iraku, kiedy twierdzono, że Saddam Husajn miał broń masowego rażenia i że to naraziło USA na niebezpieczeństwo. Pomimo jednoznacznego raportu ONZ, że nie było broni masowego rażenia lub nawet jednej wzmianki o jej istnieniu, Amerykanie i tak zaatakowali Irak, aby uwolnić świat od złego Saddama Husajna i przynieść pokój i wolność Irakijczykom. Wielkie kłamstwo. W Iraku nie znaleziono broni masowego rażenia; Zginęło pół miliona cywilów – ich krewni z pewnością byli zachwyceni tego rodzaju demokratycznym darem, który narzuciły im Stany Zjednoczone. Powód wojny w Iraku był inny: petrodolar. Saddam Husajn – nie musimy się tutaj rozwodzić nad jego cechami jako człowieka – chciał sprzedawać swoją ropę nie tylko w dolarach amerykańskich, ale także w euro. To był jego wyrok śmierci. Każdy, kto twierdzi inaczej, jest albo źle poinformowany, albo naiwny, albo kłamie. Fakty są na stole.
Prezydent Kaddafi rządził Libią silną ręką przez dziesięciolecia. Uczynił Libię najbogatszym krajem w Afryce z doskonałą infrastrukturą. To, czy pułkownik Kaddafi był dobroczyńcą, czy nie, również nie jest tematem tej dyskusji. Kaddafi miał również plan ucieczki od dolara amerykańskiego: chciał stworzyć Złoty Dinar, aby uwolnić Afrykę z kajdan petrodolara. To również nie spodobało się Amerykanom. Rezultatem był martwy Kaddafi i całkowicie zniszczony kraj.
Te dwa przykłady prowadzą nas do geopolitycznej potęgi, jaką USA czerpią z petrodolara. Ważne jest, aby wiedzieć, że tylko Rezerwa Federalna USA może faktycznie przechowywać dolary amerykańskie. Każdy bank na świecie, który oferuje konta w dolarach amerykańskich, ostatecznie ma tylko wpis księgowy na kwotę w dolarach amerykańskich i roszczenie umowne wobec banku centralnego USA. Wyjaśnia to również, że każda płatność dokonana w dolarach amerykańskich przechodzi przez Stany Zjednoczone. W ten sposób Amerykanie mogą samodzielnie odciąć każdą partię – czy to kraj, czy osobę – od dolara amerykańskiego lub zamrozić lub przejąć zasoby dolarowe partii.
Stany Zjednoczone używają tego narzędzia systematycznie od II wojny światowej z krajami uznanymi za godne ukarania lub zniszczenia gospodarczego, np. sankcje USA na Kubę od ponad 60 lat lub Iran od ponad 40 lat.
To użycie siły było usprawiedliwiane przez USA najsłabszymi argumentami, takimi jak komunizm, terroryzm, zbrodnie wojenne itp. To, czy oskarżenia były lub są prawdziwe, czy nie, jest całkowicie nieistotne, ponieważ sędzia zasiada w USA, a podstawą prawną jest siła. W zależności od dekady, w której żyjesz, dostajesz etykietę komunisty, terrorysty, handlarza narkotyków, jeśli masz czelność nie zgadzać się z hegemonem. A pieski pokojowe, takie jak europejscy "władcy", zgadzają się z imperium i służą jako jego chętni pomocnicy.
Kiedy Amerykanie nakładają takie sankcje, regularnie grożą sankcjami każdej stronie, która prowadzi interesy z objętą sankcjami. Te tak zwane sankcje wtórne działają, ponieważ większość międzynarodowych transakcji jest zawierana w dolarach amerykańskich, a odpowiednie firmy – banki, nabywcy towarów, dostawcy przemysłowi – nie mają innego wyboru, jak tylko się do nich dostosować.
Wielu ludzi na świecie jest zdania, że USA nie zachowują się uczciwie wobec reszty świata i całkowicie nadużywają swoich wygórowanych przywilejów, które posiadają z petrodolarem.
To kończy naszą podróż do świata petrodolara i prowadzi nas do powodów, dla których BRICS chcą pożegnać się z dolarem amerykańskim, ponieważ Stany Zjednoczone przekroczyły granicę. Po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę Zachód, kierowany przez USA, nie tylko uderzył Rosję lawiną sankcji, która nie ma sobie równych w historii, ale także zamroził rezerwy walutowe rosyjskiego banku centralnego. Wkrótce potem rozpoczęły się dyskusje na temat tego, co Zachód zamierza zrobić z funduszami. Po zamrożeniu rabunek jest teraz omawiany.
Jestem głęboko przekonany, że wraz z zamrożeniem rezerw rosyjskiego banku centralnego Stany Zjednoczone wywołały reakcję, której się nie spodziewały. Wielkie kraje, takie jak Indie i Chiny, nagle zaniepokoiły się, że zamrożenie aktywów rosyjskiego banku centralnego stanowi precedens i może się im również przydarzyć, szczególnie w bardziej niż napiętej sytuacji geopolitycznej dzisiaj, gdzie każdy, kogo to obchodzi, może łatwo zauważyć, że strategia osłabiania Rosji jest tylko wstępem do bitwy, którą USA poprowadzą przeciwko Chinom. Jest to również powód, dla którego BRICS wydaje się przyspieszać ten proces. Oprócz obecnych 11 członków BRICS, około 40 innych krajów złożyło wniosek o przystąpienie.
Wyzwalacz ataku na petrodolara
To kończy naszą podróż do świata petrodolara i prowadzi nas do powodów, dla których BRICS chcą pożegnać się z dolarem amerykańskim, ponieważ Stany Zjednoczone przekroczyły granicę. Po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę Zachód, kierowany przez USA, nie tylko uderzył Rosję lawiną sankcji, która nie ma sobie równych w historii, ale także zamroził rezerwy walutowe rosyjskiego banku centralnego. Wkrótce potem rozpoczęły się dyskusje na temat tego, co Zachód zamierza zrobić z funduszami. Po zamrożeniu rabunek jest teraz omawiany.
Jestem głęboko przekonany, że wraz z zamrożeniem rezerw rosyjskiego banku centralnego Stany Zjednoczone wywołały reakcję, której się nie spodziewały. Wielkie kraje, takie jak Indie i Chiny, nagle zaniepokoiły się, że zamrożenie aktywów rosyjskiego banku centralnego stanowi precedens i może się im również przydarzyć, szczególnie w bardziej niż napiętej sytuacji geopolitycznej dzisiaj, gdzie każdy, kogo to obchodzi, może łatwo zauważyć, że strategia osłabiania Rosji jest tylko wstępem do bitwy, którą USA poprowadzą przeciwko Chinom. Jest to również powód, dla którego BRICS wydaje się przyspieszać ten proces. Oprócz obecnych 11 członków BRICS, około 40 innych krajów złożyło wniosek o przystąpienie.
Konsekwencje
Widzieliśmy teraz, że potęga USA i los ich dobrobytu gospodarczego w dużej mierze zależy od petrodolara i że amerykańscy przywódcy są bardzo dobrze świadomi tego faktu, miażdżąc każdego, kto ośmiela się nie używać dolara amerykańskiego w handlu międzynarodowym.
Moim zdaniem jednak rząd USA źle ocenia własne wpływy, aby zasiać strach w innych krajach w tym czasie. System petrodolara działa tak bezbłędnie jak w przeszłości, dopóki USA były w stanie kontrolować świat za pomocą zwykłych gróźb, które – raz na jakiś czas – były kinetycznie realizowane, jak to miało miejsce w przypadku Iraku i Libii. Jednak żenujący odwrót z Afganistanu nie pomógł USA być postrzeganym jako siła militarna, którą lubią przedstawiać. Utrata wpływów nad Arabią Saudyjską i Iranem jest bolesnym geopolitycznym znakiem dla polityki zagranicznej USA. Pokój osiągnięty między Arabią Saudyjską a Iranem, a następnie między Arabią Saudyjską a Syrią jest nie tylko katastrofą gospodarczą dla USA w sprawie ropy, ale także katastrofą geopolityczną dotyczącą wpływów USA na Bliskim Wschodzie. Dzięki tym zadatkom pokojowym USA zostały pozbawione zdolności do odgrywania strategii dziel i impera, ponieważ USA nie mogą już manipulować tymi krajami i wydaje się, że USA nie są już obawiane. Jako grupa, kraje Bliskiego Wschodu stały się zbyt potężne i sprzedają swoje towary w innych walutach niż dolar amerykański – scenariusz, który był całkowicie nie do pomyślenia jeszcze kilka lat temu.
BRICS 11 będzie miał jedną natychmiastową konsekwencję: ich członkowie nie będą używać dolara amerykańskiego podczas handlu między sobą. Jest to ogromny problem dla USA, ponieważ kraje te zmniejszą swoje zasoby dolara amerykańskiego, a zatem refinansowanie budżetu USA staje się problemem, prowadząc do wyższych stóp procentowych, co z kolei doprowadzi do wyższej inflacji i dalszej dewaluacji dolara amerykańskiego, ponieważ to, czego nie można podnieść na rynkach międzynarodowych, musi zostać wydrukowane.
Szeroko dyskutowane wprowadzenie nowej waluty rozliczeniowej opartej na złocie w ramach BRICS nie jest koniecznym elementem dedolaryzacji. Takie wprowadzenie napotyka na poważne przeszkody również ze względu na heterogeniczność członków BRICS. Jednak konsekwencje dla dolara amerykańskiego będą natychmiastowe i problematyczne dla USA.
Wyjaśniliśmy ogromną potęgę Stanów Zjednoczonych od czasów II wojny światowej. Moim zdaniem mitem jest, że hegemonia USA opiera się na ich potędze militarnej. O wiele ważniejsza jest ich hegemonia finansowa, która – przynajmniej do tej pory – pozwalała USA mniej lub bardziej kontrolować świat ze stosunkowo małą armią i 9 grupami lotniskowców, które regularnie, jako pokaz siły, bombardują piekło małych krajów, które nie mają sił powietrznych lub systemów obrony powietrznej, aby mieć szansę przeciwko siłom USA. Cała potęga USA opiera się na petrodolarze – takie jest moje przekonanie.
Konkluzja
Są autorzy, którzy przewidują szybki upadek petrodolara, a tym samym amerykańskiej hegemonii finansowej, co z kolei doprowadzi do upadku USA jako niekwestionowanego geopolitycznego światowego lidera. Faktem jest, że znaczna część świata będzie unikać używania dolara amerykańskiego w handlu. Ten rozwój już się rozpoczął. Dlatego trend jest ustalony. Moim zdaniem jednak niemożliwe jest przewidzenie szybkości i czasu tego trendu. Deklarowanym celem BRICS i innych organizacji Globalnego Południa, takich jak SCO, EEU, Liga Arabska i OPEC, jest zbudowanie wielobiegunowego świata. Wydaje się, że jest to realistyczny cel. Należy jednak również wziąć pod uwagę, że im większe stają się te organizacje, tym bardziej stają się heterogeniczne, a trudność wdrożenia wspólnego kierunku działania będzie rosła wraz z liczbą poszczególnych członków. Na koniec chciałbym zwrócić uwagę na jeden fakt historyczny, którego wiele osób nie zdaje sobie sprawy. Kiedy Stany Zjednoczone były u szczytu potęgi i zmusiły Bretton Woods do działania reszty świata, minęło jeszcze 12 lat, zanim dolar amerykański wyprzedził funta brytyjskiego w handlu międzynarodowym w 1956 roku. Niektóre trendy mogą być nieodwracalne – ale wymagają czasu.
* * *
Ten artykuł ukazał się w języku angielskim w raporcie Gloom, Boom & Doom szwajcarskiego eksperta finansowego Marca Fabera oraz w skróconej formie 21 września 2023 r. w papierowym wydaniu Weltwoche i na Weltwoche Online w języku niemieckim.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://www.zerohedge.com/
