Deklaracja Balfoura jest kluczowym dokumentem w historii Bliskiego Wschodu, Izraela i narodu palestyńskiego. Ten krótki list, wysłany 2 listopada 1917 roku, oznaczał brytyjskie poparcie dla ustanowienia "narodowego domu dla narodu żydowskiego" w Palestynie i tak się złożyło, że został wysłany do syjonistycznego Lorda Rothschilda.
Jednak ten dokument i jego następstwa są przesiąknięte kontrowersjami. Zagłębmy się w szczegóły dotyczące Deklaracji Balfoura, jej reperkusji oraz debaty wokół jej interpretacji i wdrażania.
Deklaracja Balfoura: kontekst i treść
Deklaracja Balfoura była wynikiem różnych wydarzeń politycznych i historycznych. W kontekście I wojny światowej Brytyjczycy chcieli zdobyć poparcie globalnej społeczności żydowskiej, szczególnie w Rosji i USA, aby wywrzeć presję na swoje rządy, aby albo pozostały w wysiłkach wojennych przeciwko państwom centralnym, albo przyłączyły się do nich. Co więcej, Brytyjczycy byli również zainteresowani uzyskaniem kontroli nad Palestyną ze względu na jej strategiczne położenie.
Deklaracja, zaadresowana do Lorda Rothschilda, czołowego brytyjskiego Żyda, brzmiała:
Sformułowanie to było celowo niejednoznaczne. Wyrażając poparcie dla żydowskiego domu narodowego, nie określił parametrów tego domu ani środków, za pomocą których miałby zostać ustanowiony.
Następstwa i mandat
Po zakończeniu I wojny światowej Liga Narodów przyznała Wielkiej Brytanii mandat do rządzenia Palestyną. Brytyjczycy musieli teraz poradzić sobie ze sprzecznymi nacjonalistycznymi aspiracjami zarówno Arabów, jak i Żydów w regionie. Wydali serię Białych Ksiąg, czyli oświadczeń politycznych, mających na celu wyjaśnienie ich stanowiska w tej sprawie, ale napięcia tylko się nasiliły.
W latach 1930 i 1940 imigracja żydowska do Palestyny znacznie wzrosła, napędzana przez antysemicką politykę i prześladowania w Europie. Ta zwiększona obecność Żydów, w połączeniu z zakupami ziemi, które czasami wysiedlały arabskich dzierżawców, prowadziły do wzrostu napięć i gwałtownych konfrontacji.
"Umowa" i zarzuty o syjonistyczne naruszenia
Wielu Palestyńczyków postrzegało Deklarację Balfoura jako obietnicę ochrony ich praw. Uważali więc, że masowa imigracja Żydów i ustanowienie państwa z żydowską większością było zdradą tej obietnicy. Z tej perspektywy niektórzy twierdzą, że syjoniści "złamali umowę".
Istotne jest jednak, aby do terminu "umowa" podchodzić z ostrożnością. Deklaracja Balfoura nie była prawnie wiążącym traktatem, ale raczej deklaracją intencji. Niemniej jednak nie można zaprzeczyć, że wielu Palestyńczyków zostało przesiedlonych podczas i po wojnie o niepodległość Izraela w 1948 roku.
Wydarzenie to, nazywane przez Palestyńczyków Nakbą (lub "katastrofą"), doprowadziło do wysiedlenia około 700 000 Palestyńczyków.
Syjoniści jako "terroryści"?
Etykietka "terrorysty" jest kontrowersyjna i politycznie naładowana. Nie da się zaprzeczyć, że niektóre żydowskie grupy paramilitarne, takie jak Irgun i Gang Sterna, stosowały brutalne, a czasem masowe taktyki zarówno przeciwko brytyjskim urzędnikom, jak i arabskim cywilom w okresie przedpaństwowym.
Takie działania budziły kontrowersje nawet w ruchu syjonistycznym. Jednak szerokie przedstawianie całego ruchu syjonistycznego lub późniejszego państwa Izrael jako "terrorystycznego" nadmiernie upraszcza złożoną narrację historyczną.
Irgun (Etzel)
Irgun lub Etzel był syjonistyczną grupą paramilitarną, która działała w Brytyjskim Mandacie Palestyny w latach 1931-1948. Została utworzona jako odłam głównej żydowskiej organizacji obronnej, Hagany, z powodu różnic ideologicznych dotyczących tego, jak reagować na arabskie ataki i politykę brytyjską.
- Zamach bombowy na hotel King David (1946): Jedną z najbardziej haniebnych akcji podjętych przez Irgun było zbombardowanie hotelu King David w Jerozolimie, w którym mieściła się brytyjska siedziba administracyjna. W wyniku ataku zginęło 91 osób, w tym Żydzi, Arabowie i personel brytyjski. Irgun twierdził, że wydał ostrzeżenie o konieczności ewakuacji budynku, ale pozostaje to kwestią sporną.
- Masakra w Deir Yassin (1948): Innym kontrowersyjnym wydarzeniem był atak na wioskę Deir Yassin, przeprowadzony wspólnie przez Irgun i inną grupę ekstremistyczną, Lehi. W wyniku ataku zginęło ponad 100 arabskich wieśniaków. Wydarzenia w Deir Yassin były szeroko dyskutowane, ale masakra miała głęboki wpływ psychologiczny na palestyńską ludność arabską, przyczyniając się do masowego exodusu z ich domów podczas wojny.
Lehi (Gang Runa)
Lehi, często nazywany Gangiem Sterna od nazwiska jego założyciela Avrahama Sterna, był kolejną radykalną syjonistyczną grupą paramilitarną. Wierzyli w siłowe ustanowienie państwa żydowskiego po obu stronach rzeki Jordan i byli znani ze swojej bezkompromisowej postawy wobec Brytyjczyków i tych, których postrzegali jako wrogów państwa żydowskiego.
- Zabójstwo lorda Moyne'a (1944): Jedną z głośnych akcji przeprowadzonych przez Lehiego było zabójstwo lorda Moyne'a, brytyjskiego ministra rezydującego na Bliskim Wschodzie. Grupa postrzegała go jako wroga sprawy syjonistycznej.
- Zabójstwo hrabiego Bernadotte'a (1948): Lehi zaaranżował również zabójstwo hrabiego Folke Bernadotte, mediatora ONZ, ponieważ uważali, że jego propozycje dotyczące przyszłości Palestyny były szkodliwe dla interesów państwa żydowskiego.
Warto zauważyć, że żydowscy przywódcy głównego nurtu, w tym Dawid Ben Gurion, pierwszy premier Izraela, często potępiali działania tych ekstremistycznych grup. Nowo utworzony rząd izraelski rozpoczął nawet w 1948 r. operację wojskową przeciwko Irgunowi, znaną jako "afera Altalena", odzwierciedlającą głębokie podziały w społeczności żydowskiej dotyczące stosowania przemocy i wizji nowego państwa.
Zastanawiając się nad działaniami tych grup, należy pamiętać o szerszym kontekście geopolitycznym i mnogości zaangażowanych w nie podmiotów. Podczas gdy akty przemocy grup takich jak Irgun i Lehi były niezaprzeczalne, etykietowanie całego ruchu narodowego lub kolejnego państwa w oparciu o działania frakcji może być redukcjonistyczne.
Jednak uznanie i zrozumienie tych wydarzeń ma kluczowe znaczenie dla pełnego zrozumienia historii regionu.
Konkluzja
Deklaracja Balfoura jest niezaprzeczalnie przełomowym dokumentem w historii Izraela i Palestyny. Jego niejednoznaczna natura położyła podwaliny pod dziesięciolecia konfliktów i kontrowersji.
Podczas gdy ból i pretensje narodu palestyńskiego muszą zostać rozpoznane i rozwiązane, ważne jest również, aby podejść do tematu z niuansami, unikając nadmiernych uogólnień i rozumiejąc wieloaspektową naturę wydarzeń historycznych. #
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://expose-news.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz