Jeremy Kuzmarov
Techniki tortur i zabójstw stosowane przez SBU (ukraińską CIA) Przypomnijmy brutalną amerykańską "operację Phoenix" w Wietnamie
Wasilij Prozorow, były oficer Służb Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) oświadczył wkrótce po ucieczce do Rosji w 2018 roku, że SBU była informowana przez CIA od 2014 roku.
"Pracownicy CIA [którzy są obecni w Kijowie od 2014 roku] mieszkają w tajnych mieszkaniach i podmiejskich domach" - powiedział. "Jednak często przychodzą do centralnego biura SBU, aby organizować, na przykład, konkretne spotkania lub planować tajne operacje".
Zobacz wideo: https://thegrayzone.com/2022/04/17/traitor-zelensky-assassination-kidnapping-arrest-political-opposition/
Rewelacje Prozorowa nabierają niezwykle złowieszczego znaczenia w świetle nowego raportu The Grayzone Project opisującego udział SBU w kampanii zabójstw, porwań i tortur nadzorowanej przez ukraińskiego prezydenta i ulubieńca zachodnich mediów Wołodymyra Zełenskiego.
Kampania ta jest porównywana z operacją Phoenix w Wietnamie Południowym, która doprowadziła do zabicia, uwięzienia i torturowania tysięcy wietnamczyków z Południa, w tym cywilnych urzędników oskarżonych o lojalność wobec lewicowego, antyimperialistycznego Frontu Wyzwolenia Narodowego (NLF).
Podczas przesłuchań w Kongresie w 1971 roku Ogden Reid (D-NY) powiedział, że "gdyby Unia miała program Phoenix podczas wojny secesyjnej, jej celem byliby cywile, tacy jak Jefferson Davis lub burmistrz Macon w stanie Georgia".[1]
Ogden Reid [Źródło: ryerecord.com] 
Emblemat programu Phoenix. [Źródło: wikipedia.org]
W przypadku Ukrainy jednym z celów szwadronów śmierci SBU był mer wschodniego miasta Kreminna w kontrolowanej przez Ukrainę stronie Ługańska Wołodymyr Struk.
1 marca Struk został porwany przez mężczyzn w mundurze wojskowym, a następnie postrzelony w serce, a jego torturowane ciało zostało wystawione przed publicznością. Struk podobno wezwał swoich ukraińskich kolegów do kompromisu i negocjacji z prorosyjskimi urzędnikami.
Anton Gerashchenko, doradca ukraińskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, świętował zabójstwo mera, oświadczając na swojej stronie Telegramu: "Na Ukrainie jest jeden zdrajca mniej".
Geraszczenko sporządził "czarną listę wrogów państwa". Obejmuje dziennikarzy, którzy zostali zamordowani przez wspierane przez państwo szwadrony śmierci, takich jak wybitny felietonista Oles Buzina, którego nazwisko pojawiło się na liście.[2]
Na dzień dzisiejszy brakuje jedenastu burmistrzów ukraińskich miast. 7 marca burmistrz Gostomel, Jurij Prylypko, został znaleziony zamordowany. Prylypko podobno rozpoczął negocjacje z rosyjskim wojskiem w celu zorganizowania korytarza humanitarnego w celu ewakuacji mieszkańców swojego miasta – czerwonej linii dla ukraińskich ultranacjonalistów, którzy od dawna byli w konflikcie z biurem burmistrza. (Ukraińcy twierdzą, że Prylopko został zabity przez rosyjskich żołnierzy podczas dystrybucji żywności i leków)
Potem było zabójstwo Denisa Kiriejewa, czołowego członka ukraińskiego zespołu negocjacyjnego, który zginął w biały dzień w Kijowie po pierwszej rundzie rozmów z Rosją. Kiriejew został następnie oskarżony w lokalnych ukraińskich mediach o "zdradę".
Prezydent Zełenski stwierdził, że "będą konsekwencje dla kolaborantów", wskazując na swoje poparcie dla operacji w stylu Feniksa.
Państwo policyjne
Obecnie Zełenski promuje projekt ustawy, która rozszerzyłaby uprawnienia SBU. Szef SBU, Ivan Bakonov, jest jego bliskim przyjacielem.
Dyrektor kontrwywiadu SBU, Ołeksandr Poklad, nazywany jest "Dusicielem". Ma reputację stosowania tortur i różnych brudnych sztuczek, aby ustawić politycznych rywali swoich szefów pod zarzutem zdrady.
W zarządzeniu wykonawczym z 19 marca Zełenski powołał się na stan wojenny, aby zakazać działalności 11 partii opozycyjnych. Partie zdelegalizowane składały się z całego lewicowego, socjalistycznego lub antynatowskiego spektrum na Ukrainie. Należały do nich Partia Za Życiem, Lewicowa Opozycja, Postępowa Socjalistyczna Partia Ukrainy, Socjalistyczna Partia Ukrainy, Związek Sił Lewicy, Socjaliści, Partia Szariatu, Nasza, Państwo, Blok Opozycyjny i Blok Włodzimierza Saldo.
Otwarcie faszystowskie i pronazistowskie partie, takie jak Azowski Korpus Narodowy, pozostały nietknięte.
12 kwietnia Zełenski ogłosił aresztowanie przez SBU swojego głównego rywala politycznego Wiktora Medwedczuka. Na zdjęciu opublikowanym publicznie twarz Medwedczuka wydawała się być opuchnięta i posiniaczona, co było prawdopodobnym wynikiem pobicia przez zbirów SBU.
Więźniowie uważali więzienia prowadzone przez SBU za "jak małe Guantanamo". Pobicia odbywały się o każdej porze nocy na tle ukraińskiej muzyki nacjonalistycznej.
Phoenix Redux
Douglas Valentine, autor przełomowej książki The Phoenix Program (1990), widzi niesamowite podobieństwa między oryginalnym programem Phoenix a dzisiejszymi operacjami Zełenskiego. W obu przypadkach Valentine powiedział CAM w ekskluzywnym wywiadzie, że "neutralizm nie był tolerowany".
Valentine opowiedział, jak legendarny oficer CIA Lucien Conein powiedział mu, że Phoenix był "bardzo dobrym planem szantażu dla rządu centralnego". Jeśli nie robisz tego, co chcę, jesteś VC [Vietcong]".
Jest to podobne do dzisiejszej Ukrainy – czego przykładem jest zabijanie negocjatorów rządowych, którzy opowiadają się za pokojem z Rosją, lub burmistrzów przyjmujących kompromisową lub neutralną linię.
Valentine zauważył, że pod rządami Phoenixa lub Phung Hoanga, jak nazywali go południowo-wietnamscy odpowiednicy CIA, sprawiedliwy proces całkowicie nie istniał. Południowowietnamscy cywile, których nazwiska pojawiły się na czarnych listach, mogli zostać porwani, torturowani i zamordowani po prostu na słowo anonimowego informatora – co znowu dzieje się na Ukrainie.
Znamienne, że po śmierci Wołodymyra Struka Anton Gerashchenko twierdził, że Struk był sądzony przez "sąd trybunału ludowego", a nie przez formalną strukturę sądu państwowego.
"Szaleństwo przeciwko wszelkim iteracjom wewnętrznej opozycji politycznej"
Projekt Szara Strefa poinformował, że odkąd wojska rosyjskie wkroczyły na Ukrainę 24 lutego, "ukraińska służba bezpieczeństwa SBU szalała przeciwko wszelkim iteracjom wewnętrznej opozycji politycznej", co rzeczywiście brzmi bardzo podobnie do Phioenix. "Lewicowi ukraińscy aktywiści spotkali się ze szczególnie surowym traktowaniem, w tym porwaniami i torturami".
3 marca w dnieprze funkcjonariusze SBU w towarzystwie ultranacjonalistów z Azowa dokonali nalotu na domy aktywistów z organizacją Livizja (Lewica), która zorganizowała się przeciwko cięciom wydatków socjalnych i prawicowej propagandzie medialnej.
Podczas gdy jedna z aktywistek powiedziała, że członek Azowa "obciął mi włosy nożem", agenci bezpieczeństwa państwowego zaczęli torturować jej męża, Aleksandra Matjuschenko, przyciskając mu lufę pistoletu do głowy i zmuszając go do wielokrotnego wymachiwania nacjonalistycznym salutem: "Slava Ukraini!"
"Potem założyli nam torby na głowy, związali nam ręce taśmą i zabrali samochodem do budynku SBU. Tam nadal nas przesłuchiwali i grozili, że odetną nam uszy" – powiedziała żona Matjuszczenki niemieckiej gazecie Junge Welt.
Członkowie Azowa i agenci SBU nagrali sesję tortur i opublikowali w Internecie zdjęcia zakrwawionej twarzy Matjuszczenki.
Matjuschenko został uwięziony za to, że "prowadził agresywną wojnę lub operację wojskową", a teraz grozi mu od 10 do 15 lat więzienia. Pomimo kilku złamanych żeber po pobiciu przez wspieranych przez państwo ultranacjonalistów, odmówiono mu zwolnienia za kaucją. Tymczasem dziesiątki innych lewicowców zostało uwięzionych pod podobnymi zarzutami w Dnieprze.
Wśród osób atakowanych przez SBU byli Michaił i Aleksander Kononowicz, członkowie zdelegalizowanego Leninowskiego Komunistycznego Związku Młodzieży Ukrainy. Obaj zostali aresztowani i uwięzieni 6 marca i oskarżeni o "szerzenie prorosyjskich i probiałuskich poglądów".
W następnych dniach SBU aresztowała dziennikarza Yan Taksyura i oskarżyła go o zdradę; działaczka na rzecz praw człowieka Elena Berezhnaya; Elena Wiaczesławowna, obrończyni praw człowieka, której ojciec, Michaił, został spalony na śmierć podczas ultranacjonalistycznego ataku tłumu na protestujących przeciwko Majdanowi przed Odeskim Domem Związków Zawodowych; niezależny dziennikarz Jurij Tkaczew, który został oskarżony o zdradę; działacz na rzecz praw osób niepełnosprawnych Oleg Novikov, który w kwietniu tego roku został skazany na trzy lata więzienia za to, że popiera "separatyzm"; i niezliczona liczba innych.
Wszystkie te przypadki przypominają program Phoenix w Wietnamie, gdzie oddziały Zbirów Prowincjonalnej Jednostki Rozpoznawczej (PRU) wyszkolone przez CIA atakowały prawa człowieka i innych działaczy politycznych, dziennikarzy i przeciwników kliki Thieu-Ky, którą Waszyngton wspierał w Wietnamie Południowym.
W sprawie Ukrainy Zełenski mógł pójść o krok dalej: pojawiają się doniesienia, że agenci SBU próbowali porywać i zabijać dysydentów za granicą, w tym opozycjonistę Anatolija Szarija, krytyka Zełenskiego i jego poprzednika Petra Poroszenki oraz zamach stanu na Majdanie w 2014 roku, który został napiętnowany przez litewskie media jako "ulubiony przyjaciel Putina".
Faszystowski rodowód
Według strony internetowej World Socialist, SBU – następca stalinowskich tajnych służb KGB na Ukrainie – ma wieloletnie powiązania z ukraińską skrajną prawicą, w tym z neofaszystowskim Batalionem Azow.
Była mocno zaangażowana w wysiłki państwa ukraińskiego na rzecz rehabilitacji nazistowskich organizacji kolaboracyjnych, Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA) i Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN), na czele której w czasie II wojny światowej stał faszysta Stepan Bandera.
Walentyn Naływajczenko, pierwszy szef SBU po operacji zmiany reżimu euromajdanu w latach 2013-2014, oświadczył w 2015 roku, że SBU "nie musi wymyślać niczego nowego, ważne jest, aby budować na tradycjach Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i UPA w latach 1930-1950".
W czasie II wojny światowej ukraińscy faszyści z OUN-B brali udział w masakrach dziesiątek tysięcy Żydów i Polaków, a także ukraińskich przeciwników faszyzmu. Po wojnie i w latach 1950. zarówno OUN-B, jak i UPA były zaangażowane w rebelię przeciwko rządom sowieckim, przy wsparciu CIA, podczas której UPA zabiła kolejnych 20 000 ukraińskich cywilów.
CIA Pacification
Not surprising perhaps given his historical outlook, Nalyvaichenko nurtured close ties to Washington when he served as general consul to the Ukrainian Embassy in the U.S. during the George W. Bush administration. During that time, Nalyvaichenko was recruited by the CIA, according to his predecessor at the SBU, Alexander Yakimenko, who served under the Russian-oriented government of deposed President Viktor Yanukovych.[3]
Valentyn Nalyvaichenko [Source: wikipedia.org] 
Alexander Yakimenko [Source: wikipedia.org]
Douglas Valentine believes that the CIA “is applying the same organizational structure in Ukraine as it used in South Vietnam to conduct an updated version of the typical ‘two tier’ Phoenix program. The top tier is to assure political control, the lower tier to pacify the population.”
Valentine kontynuował:
"Organizacyjnie Phoenix koordynuje zagraniczny wywiad CIA i tajnych oficerów akcji oraz operacje od najwyższego szczebla krajowego przez prowincje aż do najbardziej odległych placówek terytorialnych.
Funkcjonariusze wywiadu zagranicznego doradzają służbom bezpieczeństwa SBU, aby zapewnić "najwyższy poziom" bezpieczeństwa wewnętrznego i kontroli politycznej; a ukraińscy agenci CIA prowadzą operacje w Donbasie, Rosji i białorusi, wysyłając nielegalnych podróżnych, przemytników i agentów, aby założyli siatki agentów i penetrowali wroga na jego terytorium, [i przeprowadzali] sabotaż i działalność wywrotową. SBU i ukraińska CIA są miejscem, w którym tworzone są listy przebojów. Oficerowie CIA doradzają wojsku, milicjom i najemnikom w zaprzeczających operacjach politycznych, paramilitarnych i psychologicznych, aby terroryzować i w inny sposób przekonywać ludność cywilną do wspierania Zełenskiego, jednocześnie demoralizując i walcząc z wrogiem.
Podobnie jak w Wietnamie, niektórzy agenci CIA mogą działać pod przykrywką prowadzonych przez Departament Stanu programów szkoleniowych policji, które zostały ustanowione na Ukrainie po zamachu stanu na Majdanie w 2014 roku.[4] Wiadomo, że inni zostali przydzieleni do wyspecjalizowanych jednostek paramilitarnych walczących we wschodniej Ukrainie.[5]
Feniks zawsze powstaje z popiołów
Według Valentine'a, katastrofa, która obecnie rozgrywa się na Ukrainie, od dawna jest w przygotowaniu. Począwszy od 1991 roku wraz z upadkiem ZSRR, CIA zaczęła kupować nieruchomości i zakładać organizacje i firmy na Ukrainie, aby mieć fronty i bezpieczne domy.
"Wszystkie te rzeczy służą jako miejsca, w których oficerowie CIA mogą się spotykać, spiskować i angażować się w jednostronne rekrutacje, aby umieścić polityków, urzędników państwowych i biznesmenów, którzy mogą zapewnić, że CIA może zreorganizować gospodarkę i rząd oraz umieścić ministra obrony i ministra spraw wewnętrznych, który jest na ich liście płac, kto następnie wyznaczy szefów policji, którzy znajdą się na liście płac CIA – w celu wspierania polityki USA, a nie polityki ukrainy.
Ostatecznym celem od 1991 roku było rozpoczęcie wojny na Ukrainie przeciwko Rosji, która osłabia Rosję, ale także zmusza Ukraińców do ucieczki ze stref wojny. Jak tylko to się stanie, ceny spadną, a kto tam wpadnie, aby to kupić?
Tymczasem Valentine mówi:
"CIA buduje kompatybilną bazę cywilną poprzez jednostronne rekrutacje. Ponadto amerykańskie uniwersytety i związki zawodowe wysyłają doradców, aby pomogli stworzyć szkoły i indoktrynować młodzież i pracowników.
Doradcy biznesowi tworzą Rotary Club i Izbę Handlową. Tworzą radę stosunków zagranicznych. W ten sposób CIA rządzi obcym społeczeństwem: poprzez własność własności i posiadanie odpowiednich ludzi w rządowym przemyśle bezpieczeństwa i obrony oraz kontrolę nad instytucjami obywatelskimi.
Według Valentine,
"CIA współpracuje z bankierami. Chcą, by Ukraińcy zainwestowali swoje pieniądze w firmę maklerską Morgan Stanley w Kijowie. Chcą wyssać życie z Ukraińców. Ludzie robią to na obietnicy lepszej przyszłości – inni są przekupywani, jeszcze inni, jak Zełenski, moim skromnym zdaniem, są szantażowani.
"Cokolwiek, CIA manipuluje nimi w kierunku polityki USA. Oficerowie CIA rekrutują ludzi i umieszczają ich na miejscu, każąc im podpisywać kontrakty.
To tak, jakby Rosjanie przyjechali tutaj do Stanów Zjednoczonych i rekrutowali ludzi, nasze siły policyjne i nasze instytucje rządowe. To nielegalne. Nie możesz tego zrobić. Nie można brać pieniędzy od zagranicznej agencji wywiadowczej i działać przeciwko własnemu rządowi, ale to właśnie robi teraz CIA na Ukrainie na masową skalę.
Valentine dalej zauważa:
"Zawsze znajdują powód, aby rozpocząć wojnę, aby mogli wysłać następne pokolenie młodych mężczyzn do bitwy, aby nauczyć się zabijać ludzi w najbardziej brutalny sposób - to Phoenix, zawsze powstający z popiołów wojny. Stany Zjednoczone mają imperatyw, aby być tak super-agresywnym, jak to tylko możliwe, aby nie stracić swojej przewagi. Jeśli jego drapieżny impuls do dominacji został stłumiony w Wietnamie, nie oznacza to, że żołnierze i szpiedzy nie pojawią się gdzie indziej. Zawsze pojawią się gdzieś indziej. Zawsze to robią. Jak na Ukrainie".
Gdzie jest nadzór Kongresu?
Valentine zwrócił uwagę, że na zakończenie przesłuchań w Kongresie w sprawie pierwotnego programu Phoenix w 1971 r. przedstawiciele Pete McCloskey (R-CA), John Conyers (D-MI), Ben Rosenthal (D-NY) i Bella Abzug (D-NY) wyrazili swoje przekonanie, że
"naród tych Stanów Zjednoczonych [...] celowo narzuciły narodowi wietnamskiemu system sprawiedliwości, który co prawda odmawia sprawiedliwego procesu prawnego. Wydaje się, że czyniąc to, naruszyliśmy Konwencję Genewską z 1949 r. o ochronie ludności cywilnej "w czasie wojny".
"Niektórzy z nas, którzy odwiedzili Wietnam", powiedzieli dalej, "podzielają prawdziwą obawę, że program Phoenix jest instrumentem terroru... oraz że amerykański personel cywilny i wojskowy uczestniczył przez ponad trzy lata w celowym odmawianiu należytego procesu prawnego tysiącom ludzi przetrzymywanych w tajnych ośrodkach przesłuchań zbudowanych za dolary amerykańskie. Dodali, że "Kongres ma obowiązek działać szybko i zdecydowanie, aby zapewnić, że praktyki te zostaną natychmiast zakończone".[6]
Gdzie jest nadzór Kongresu nad nadużyciami CIA na Ukrainie? A kontrola mediów głównego nurtu, która wywołałaby rodzaj publicznego oburzenia niezbędnego do ustanowienia przesłuchań w Kongresie?
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://jamesfetzer.org/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz