9/11 był ściśle mówiąc zamachem stanu?
Autor: Thierry Meyssan
Pod koniec 2001 roku opublikowałem serię artykułów na temat ataków z 11 września 2001 roku, a następnie książkę w marcu 2002 roku [1]. Książka została przetłumaczona na 18 języków i rozpoczęła ogólnoświatową debatę kwestionującą prawdziwość oficjalnej amerykańskiej narracji. Jednak prasa międzynarodowa odmówiła omówienia moich argumentów i rozpoczęła kampanię oskarżając mnie o „amatorstwo” [2], „teorię spiskową” [3] i „zaprzeczenie” [4].
Przede wszystkim władze USA i ich zwolennicy ograniczyli moją pracę do kilku pierwszych stron mojej książki: wyzwanie dla oficjalnej wersji ataków. Jest to jednak dzieło nauk politycznych, którego celem jest potępienie tego, co te ataki pod fałszywą flagą umożliwiłyby: inwigilację zachodnich populacji i niekończącą się wojnę na szerszym Bliskim Wschodzie. W tym artykule przyjrzę się zatem temu, czego dowiedzieliśmy się o tych atakach w ciągu ostatnich 20 lat, ale co ważniejsze, sprawdzę, czy moje przewidywania z 2002 roku były prawidłowe, czy nie.
Czarna dziura 11 września
Jeśli zapytają nas, co wydarzyło się 11 września, wszyscy zwizualizujemy Bliźniacze Wieże i Pentagon. Zapomnieliśmy o wielu innych rzeczach, takich jak poufny handel akcjami dotkniętych katastrofą linii lotniczych, pożar w starym budynku Eisenhowera czy zawalenie się trzeciej wieży w World Trade Center.
Najbardziej zdumiewające jest to, że prawie nikt nie pamięta, że o 10 rano Richard Clarke uruchomił „Plan ciągłości rządów” [5]. W tym samym momencie prezydent Bush i Kongres zostali zawieszeni w urzędach i objęci ochroną wojskową. Prezydent Bush został przewieziony do bazy lotniczej w Nebrasce, gdzie od poprzedniego wieczoru byli dyrektorzy generalni wyższych pięter Twin Towers [6]; i Kongres do megabunkieru Greenbrier. Władza wpadła w ręce „Rządu Ciągłości”. Znajdował się w megabunkrze na Raven Rock Mountain („Ośrodek R”) [7]. Władza nie została zwrócona cywilom do końca dnia.
Kim dokładnie byli członkowie tego „rządu ciągłości” i co robili w czasie, gdy byli u władzy? Nadal nie wiemy. Członkom Kongresu, którzy zadali pytanie, nie pozwolono odbyć sesji swojego zgromadzenia na ten temat.
Proszę zrozumieć, że dopóki nie otrzymamy wyjaśnień, kontrowersje z 11 września będą trwały. Procedura wdrożona 11 września została zaprojektowana przez prezydenta Eisenhowera w czasach, gdy obawiano się wojny nuklearnej. Gdyby on, przewodniczący i większość Kongresu zginęli, nie byłoby władzy konstytucyjnej. Wojsko logicznie musiałoby założyć ciągłość rządu. Ale tego dnia oczywiście tak nie było. Ani jeden wybrany urzędnik nie zginął. Przekazanie władzy było zatem niezgodne z konstytucją. Ściśle rzecz biorąc, był to zamach stanu.
Ataki z 11 września
W mojej książce i później postawiłem hipotezę o tym, co naprawdę wydarzyło się tego dnia. Ale to nie ma dla mnie znaczenia. Ludzie, którzy dopuścili się tej zbrodni, chcieli wywołać szok porównywalny do Pearl Harbor, jak pisali wcześniej członkowie Projektu na rzecz Nowego Amerykańskiego Stulecia, aby mogli zmienić sposób życia i funkcjonowania Stanów Zjednoczonych. Opowiedzieli nam więc bajkę, którą przełknęliśmy bez mrugnięcia okiem. Ale :
- Do dziś nie ma dowodów na istnienie 19 wyznaczonych porywaczy na pokładach porwanych samolotów. Nie było ich na listach pasażerów na pokładach samolotów wypuszczonych przez linie lotnicze tego samego dnia. Nagrania wideo porywaczy na lotnisku nie zostały nagrane w Nowym Jorku, ale na innych lotniskach, przez które przelatywali.
- Do chwili obecnej nie ma dowodów na istnienie 35 połączeń telefonicznych między pasażerami porwanych lotów a ziemią[8]. Dotyczy to zarówno rozmowy przypisywanej dzielnemu pasażerowi, który rzekomo zaatakował porywaczy na UA 93, jak i rozmowy zeznawanej przez amerykańskiego radcę generalnego Theodore'a Olsona z żoną na AA 77. bycia 20. porywaczem, który nie wszedłby na pokład samolotu), FBI zeznało, że żaden z samolotów nie miał telefonów w podłokietnikach, że pasażerowie powinni byli używać telefonów komórkowych, że telefony komórkowe w tym czasie nie mogły działać na wysokościach powyżej 5000 stóp , i że zapisy dostarczone przez firmy telefoniczne nie wykazały żadnej z wymienionych komunikacji – w tym prokuratora generalnego Olsona.
- Do chwili obecnej nie ma fizycznego wyjaśnienia zawalenia się trzech wież World Trade Center na ich własne ślady (tj. pionowo). Bliźniacze Wieże zostały trafione przez dwa samoloty, ale nie zostały wstrząśnięte. Jednak ich paliwo spłynęłoby po pionowych belkach i stopiło je. Trzecia wieża została zdestabilizowana przez upadek dwóch pierwszych na jej bok. On też by się zawalił, nie z boku, ale w pionie. Należy zauważyć, że nie podano wyjaśnienia bocznych eksplozji słyszanych przez strażaków i szeroko sfilmowanych, ani pionowych belek, które zostały odcięte i nie stopione; dwa dowody świadczące nie o przypadkowej, ale kontrolowanej rozbiórce. Należy również zauważyć, że nigdy nie zaobserwowano żadnego zawalenia się drapaczy chmur, ani przed, ani po 11 września, po pożarze na dużą skalę… i że nikt nie wyciągnął lekcji z tego ataku i dlatego nie zmienił sposobu konstruowania takich budynków aby zapobiec takiej katastrofie. Wreszcie, zdjęcia z roztopionej skały, w której zbudowano fundamenty, wykonane przez strażaków „kałuży” roztopionej stali oraz wykonane przez FEMA (agencję zarządzania katastrofami) są według oficjalnej wersji niezrozumiałe.
- Do tej pory nie ma dowodów na to, że samolot pasażerski uderzył w Pentagon. Już następnego dnia straż pożarna zorganizowała konferencję prasową w Pentagonie, podczas której potwierdzili, że nie znaleźli nic sugerującego samolot. Władze, które złożyły mściwe oświadczenie przeciwko mojej książce, poinformowały, że zebrały wiele części samolotu i zrekonstruowały je w hangarze. Potem przestali komunikować się na ten temat. Co więcej, rodziny pasażerów wspomnianego samolotu, zgorszone moimi słowami, zmieniły zdanie, gdy oddano im urny pogrzebowe, twierdząc, że zidentyfikowały ciała swoich bliskich na podstawie odcisków palców (co byłoby całkowicie zniszczone podczas pożarów w tych temperaturach). Niektórzy odmówili podpisania oferowanej im umowy o zachowaniu poufności w zamian za wysokie odszkodowania.
Powszechny nadzór nad populacjami zachodnimi
W dniach po atakach administracja Busha przegłosowała w Kongresie kodeks antyterrorystyczny, znany jako Ustawa Patriotów USA. Jest to bardzo obszerny akt prawny, który został opracowany w ciągu ostatnich dwóch lat przez Towarzystwo Federalistyczne (którego członkami byli radca prawny generalny Theodor Olson i prokurator generalny John Ashcroft). Zawiesza Kartę Praw w przypadkach terroryzmu.
W czasie powstawania Stanów Zjednoczonych istniały dwie przeciwstawne grupy. Pierwsza, wokół Alexandra Hamiltona, opracowała projekt konstytucji, aby ustanowić system porównywalny z monarchią brytyjską, ale z gubernatorami zamiast szlachty. Druga, wokół Thomasa Jeffersona i Jamesa Madisona, zaakceptowała konstytucję dopiero po jej poprawkach, aby zapobiec używaniu racji stanu. Te 10 poprawek nosi nazwę Karty Praw. Ich zawieszenie podważa równowagę, na której powstały Stany Zjednoczone. Daje władzę pierwszej grupie, potomkom „Ojców Pielgrzymów”, purytan wygnanych z Anglii. Prezydent Bush jest bezpośrednim potomkiem jednego z 41 sygnatariuszy „Paktu Mayfower” (1620).
W celu wdrożenia amerykańskiej ustawy Patriot Act utworzono nowy departament, Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego, który skupia różne istniejące agencje. Ma policję polityczną zdolną do szpiegowania każdego obywatela. Według Washington Post, który ujawnił to w 2011 r., zatrudnił 835 tys. urzędników służby cywilnej, z których 112 tys. jest zatrudnionych potajemnie [9], co czyni Stany Zjednoczone najbardziej orwellowskim krajem na świecie. Sposób działania tego działu ujawnił w 2013 roku Edward Snowden. Snowden przekazał nie tylko informacje o systemie podsłuchów zagranicznych NSA, ale także o krajowej masowej inwigilacji w USA. Obecnie mieszka jako uchodźca polityczny w Rosji.
System ten, choć mniej udokumentowany, stopniowo rozprzestrzenia się na wszystkie państwa zachodnie, poprzez „Pięć Oczu” [10] i NATO.
„Niekończąca się wojna”: od 11 września do upadku Kabulu
Półtora miesiąca po zamachach sekretarz obrony Donald Rumsfeld utworzył Biuro Transformacji Sił, które powierzył admirałowi Arturowi Cebrowskiemu. Chodziło o zmianę samej funkcji Sił Zbrojnych. Doktryna Rumsfelda/Cebrowskiego [11] jest reformą równie ważną, jak utworzenie Pentagonu po kryzysie 1929 roku. Tym razem chodzi o przystosowanie się do kapitalizmu finansowego. Odtąd Stany Zjednoczone nie będą już próbowały wygrywać wojen, ale wręcz przeciwnie, aby trwały jak najdłużej; to właśnie oznacza wyrażenie „niekończąca się wojna” prezydenta Busha. Ich celem będzie zniszczenie lokalnych struktur państwowych, aby można było eksploatować bogactwo naturalne bez konieczności znoszenia kontroli politycznej; jak podsumował to pułkownik Ralph Peters: „Stabilność jest wrogiem Ameryki” [12].
To jest dokładnie to, co właśnie wydarzyło się w Afganistanie. Wojna rozpoczęła się tam tuż po 11 września. Miało to trwać tylko kilka tygodni, ale nigdy się nie skończyło. Zwycięstwo talibów, którego właśnie byliśmy świadkami, zostało zorganizowane przez same Stany Zjednoczone, aby konflikt trwał jeszcze dłużej. Właśnie dlatego prezydent Biden właśnie powiedział, że Stany Zjednoczone nie wkroczyły do Afganistanu, aby zbudować państwo, jak to zrobiły w Niemczech i Japonii po drugiej wojnie światowej. Joe Biden podczas spotkania w Genewie z Władimirem Putinem odrzucił niekończącą się wojnę. Jednak właśnie ją wznowił, dostosowując się do doktryny Rumsfelda/Cebrowskiego, jak Barack Obama.
Żaden z konfliktów, które rozpoczęły się po 11 września, nie zakończył się. Wręcz przeciwnie, niestabilność zapanowała w Iraku, Libii, Syrii, Jemenie i Libanie. Można oczywiście nazwać te konflikty „wojnami domowymi” i oskarżyć ich przywódców o bycie „dyktatorami” lub niczego nie wyjaśniać, ale faktem pozostaje, że były one stabilne przed interwencją Zachodu i że Libia Kaddafiego i Liban Aouna były sojusznikami USA, gdy ich zaczęły się nieszczęścia.
Wiceprezydent Cheney utworzył w Białym Domu tajną grupę, która ma zaprojektować rozwój Narodowej Polityki Energetycznej. Był przekonany, że w perspektywie średnioterminowej wyczerpie się ropa. To dlatego Stany Zjednoczone zniszczyły stany, aby móc eksploatować ich ropę na dłuższą metę, ale nie teraz. Co więcej, doktryna Rumsfelda/Cebrowskiego głosi, że nie należy zwalczać zglobalizowanych potęg, takich jak Rosja i Chiny. Wręcz przeciwnie, powinni mieć dostęp do podbitych zasobów naturalnych, ale powinni być zmuszeni do płacenia tantiem na rzecz Stanów Zjednoczonych w celu ich eksploatacji.
Publikując szereg wewnętrznych raportów wojskowych USA, Julian Assange nie ujawnił żadnych wrażliwych informacji. Ale wszystkie te dokumenty pokazują, że Pentagon nigdy nie był zainteresowany wygraniem wojen po 11 września. Assange był prześladowany do granic szaleństwa.
Aby prowadzić te wojny, Pentagon potajemnie stworzył tajne Siły Specjalne: 60 000 żołnierzy bez mundurów [13]. Są w stanie zamordować każdego w dowolnym kraju bez pozostawienia śladu. Bob Woodward ujawnił operację „Global Attack Matrix”, która została podjęta trzy dni po atakach [14]. Wayne Madsen opublikował nazwiska pierwszych ofiar w Papui, Nigerii, Indonezji i Libanie [15].
Wniosek
Wszystkie moje przewidywania zostały zweryfikowane przez ostatnie 20 lat. Niestety niewiele osób widziało, jak zmienił się świat. Większość z nich odmawia powiązania rewelacji jednej strony z rewelacjami drugiej i nie dostrzega odpowiedzialności zachodnich demokracji za zbrodnie popełnione na szerszym Bliskim Wschodzie.
Problem pozostaje ten sam: nie możemy przyznać, że przestępca jest blisko nas.
Thierry Meyssan Konsultant polityczny, prezes-założyciel Réseau Voltaire (Voltaire Network).
Najnowsze prace w języku angielskim – Before Our Very Eyes, Fake Wars and Big Lies: From 9/11 to Donald Trump, Progressive Press, 2019
Translation – Roger Lagassé
[1] Oszustwo L’Effroyable, Thierry Meyssan, Carnot (2002). Drugie wydanie, poprawione i poprawione L'Effroyable imposture suivie du Pentagate, poprzedzone przez generała Leonida Iwaszowa (który był p.o. szefa sztabu generalnego rosyjskich sił zbrojnych 11 września 2001), Demi-Lune, 2006. Wersja angielska: The Big Kłamać. Wersja en español: La Gran Impostura.
[2] Według moich krytyków nie byłem na miejscu zdarzenia, jak musiałby to zrobić „prawdziwy dziennikarz”. Ale Stany Zjednoczone zakazały dostępu do trzech „miejsc zbrodni” ze względu na „bezpieczeństwo narodowe” i przez lata żaden dziennikarz, z absolutnie żadnych mediów, nie miał do nich dostępu. Zatem zarzut „amatorstwa” musiałby dotyczyć nie tylko mnie, ale wszystkich dziennikarzy, którzy powtarzali oficjalną wersję.
[3] Przymiotnik „konspiracyjny” zaczął być używany w latach sześćdziesiątych XX wieku do określania tych, którzy kwestionowali oficjalną tezę samotnego snajpera, który rzekomo zamordował prezydenta Kennedy'ego i potępił, że to, co zrobił, było spiskiem. możliwe, że zabójstwo.
[4] Rzeczywiście, zaprzeczam oficjalnej wersji ataków z 11 września 2001 r. Ale termin „denializm” w rzeczywistości nawiązuje do skrajnie prawicowego nurtu – z którego ideami zawsze walczyłem – który zaprzecza woli nazistów dokonać ludobójstwa Żydów w Europie.
[5] Against All Enemies, Inside America’s War on Terror, Richard Clarke, Free Press, 2004.
[6] Jak co roku Warren Buffet – wówczas najbogatszy człowiek na świecie – wydał charytatywny obiad w Nebrasce. Ale coś, co nigdy wcześniej się nie zdarzyło, tego dnia doroczna kolacja nie była zorganizowana w dużym hotelu, ale… w bazie wojskowej. Zaproszeni szefowie firm dali swoim nowojorskim pracownikom dzień wolny, co wyjaśnia stosunkowo niską liczbę ofiar śmiertelnych w wyniku upadku Twin Towers.
[7] Pretekst do wojny: 9/11, Irak i nadużycia amerykańskich agencji wywiadowczych, James Bamford, Anchor Books (2004).
[8] «¿Quién inventó las falsas llamadas telefónicas desde los aviones secuestrados el 11 de Septiembre?», por Giulietto Chiesa, Megachip-Globalist (Włochy) , Red Voltaire , 28 lipca 2013.
[9] Top Secret America: The Rise of the New American Security State, Dana Priest i William M. Arkin, Little, Brown and Company (2011).
[10] „Five Eyes” lub Five Eyes to nazwa sojuszu usług podsłuchiwania i przechwytywania globalnej komunikacji, w którym uczestniczą Australia, Kanada, Stany Zjednoczone, Nowa Zelandia i Wielka Brytania. w 1941 roku przez Kartę Atlantycką.
[11] “The Rumsfeld/Cebrowski doctrine”,Thierry Meyssan, Tłumaczenie Roger Lagassé, Sieć Voltaire, 25 maja 2021.
[12] „Stabiliy American’s Ennemy”, płk. Ralph Peters, Parametry nr 31-4 (zima 2001).
[13] „Ekskluzywny: Wewnątrz tajnej armii pod przykrywką wojskową”, William M. Arkin, Newsweek, 17 maja 2021.
[14] Sobota, 15 września, At Camp David, Advise and Dissent, Bob Woodward & Dan Balz, Washington Post, 31 stycznia 2002.
[15] „J’accuse – szwadrony śmierci Busha”, Wayne Madsen, Makingnews.com, 31 stycznia 2002.
Przetlumaczyla GR przez translator Google
http://www.informationclearinghouse.info/56749.htm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz