W czerwcu 2019 roku Światowe Forum Ekonomiczne – prywatna grupa elitarnych miliarderów – podpisało strategiczne partnerstwo z Organizacją Narodów Zjednoczonych, organizacją międzyrządową. To wysoce wątpliwe partnerstwo zostało utworzone z wyraźnym celem "przyspieszenia realizacji Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030".
Posunięcie to było postrzegane przez wielu na całym świecie jako "korporacyjne przejęcie" Organizacji Narodów Zjednoczonych i spotkało się ze sprzeciwem setek organizacji pozarządowych, organizacji non-profit, think tanków i urzędników państwowych. List otwarty we wrześniu 2019 r., Podpisany przez te organizacje, szczegółowo opisał problem z takim posunięciem:
Postanowienia partnerstwa strategicznego skutecznie zapewniają, że liderzy korporacyjni staną się "doradcami szepczącymi" szefów departamentów systemu ONZ, wykorzystując swój prywatny dostęp do propagowania rynkowych "rozwiązań" przynoszących zyski z globalnych problemów, jednocześnie podważając rzeczywiste rozwiązania osadzone w interesie publicznym i przejrzystych procedurach demokratycznych.
Od tego pamiętnego dnia w czerwcu 2019 r. wpływy WEF wzrosły, a ich znaczenie i władza w rządzie znacznie wzrosły.
Podczas pandemii COVID-19 WEF przedstawił swoją misję, zatytułowaną Wielki Reset, aby wykorzystać pandemię do popchnięcia tego, co mówią, że jest to potrzeba "globalnych interesariuszy do współpracy w jednoczesnym zarządzaniu bezpośrednimi konsekwencjami kryzysu COVID-19", aby "pomóc poinformować wszystkich tych, którzy określają przyszły stan globalnych stosunków, kierunek gospodarek narodowych, priorytety społeczeństw, charakter modeli biznesowych i zarządzanie globalnymi dobrami wspólnymi".
Wielki Reset został spisany na straty przez weryfikatorów faktów jako teoria spiskowa, mimo że WEF opowiadał się za nim publicznie, a szef WEF, Klaus Schwab, dosłownie napisał książkę o tym tytule – opowiadając się za tymi właśnie inicjatywami.
Po latach gromadzenia ogromnych wpływów rządowych, grupa, którao penly nazywa siebie "elitami", doszła do tego samego wniosku, do którego doszedł Billy Boy lata temu – musimy zablokować słońce, aby spowolnić zmiany klimatu.
Różniąc się od planu Gatesa rozpylania cząstek aerozolu do atmosfery w celu zablokowania słońca, WEF poparł propozycję MIT, aby użyć "pęcherzyków kosmicznych" do utworzenia tarczy słonecznej.
"Rozwiązania kosmiczne byłyby bezpieczniejsze – na przykład, jeśli odbijemy 1,8 procent padającego promieniowania słonecznego, zanim uderzy ono w naszą planetę, możemy w pełni odwrócić dzisiejsze globalne ocieplenie".
Kolejną zaletą tej konkretnej tarczy słonecznej jest to, że jest odwracalna, ponieważ bąbelki mogą być opróżniane i usuwane z ich pozycji.
Kule byłyby wykonane z materiału takiego jak krzem, transportowany w przestrzeń kosmiczną w postaci stopionej lub wzmocnione grafenem ciecze jonowe.
Na razie plan jest roboczą hipotezą, a stojący za nim naukowcy prowadzą tylko eksperymenty w laboratorium. Powołując się na wysoce kontrowersyjny charakter takich planów geoinżynieryjnych, WEF wycofał się ze swoich relacji z ONZ, aby to uzasadnić.
Geoinżynieria okazała się kontrowersyjna, ale Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu ONZ stwierdził, że jest to konieczny plan B, jeśli wzrost temperatury nie może być ograniczony do możliwego do opanowania poziomu.
Rzeczywiście, niezależnie od zapewnień elity, wielu naukowców i organów rządowych podejmuje działania, aby zapobiec takim działaniom. Niektóre kraje zakazały nawet tej praktyki.
W ubiegłym roku Szwecja wycofała się z planu przetestowania planu Billy'ego Boya, aby rozpylić cząstki na niebie, aby przetestować blokowanie słońca - powołując się na różnice zdań między naukowcami.
Inni po prostu chcą zrekompensować każdemu, kto został skrzywdzony przez te projekty.
David Keith, profesor fizyki stosowanej i polityki publicznej na Uniwersytecie Harvarda, dostrzega "bardzo wiele prawdziwych obaw" geoinżynierii, zgodnie z raportem Forbes. Aby zrównoważyć to ryzyko, zaproponował stworzenie "puli ryzyka" w celu zebrania funduszy na ryzyko związane z zabawą w matkę naturę - aż do ochłodzenia obszaru tak bardzo, że mieszkańcy nie są w stanie uprawiać żywności.
Jak donosi Forbes:
Ponownie, te spadki temperatury niosą ze sobą poważne ryzyko. Mroźne temperatury w 1815 roku doprowadziły do nieudanych upraw w warunkach bliskich głodowi. Brytyjscy naukowcy przytoczyli aerozole stratosferyczne z erupcji wulkanicznych na Alasce i w Meksyku jako potencjalną przyczynę suszy w afrykańskim regionie Sahelu. Poważne zakłócenia globalnego klimatu mogą przynieść niezamierzone konsekwencje, negatywnie wpływając na gęsto zaludnione regiony i powodując kolejny kryzys uchodźczy.
David Keith zaproponował stworzenie "puli ryzyka", aby zrekompensować mniejszym narodom szkody uboczne spowodowane takimi testami, ale taka wypłata może być niewielką pociechą dla osób wysiedlonych przez nieznośne warunki.
Istotnie. Żadna kwota pieniędzy nie zrekompensowałaby rodzinie utraty całej ziemi z powodu mroźnych temperatur i zmuszenia do przeniesienia się do innego kraju. Ale są to niektóre z zagrożeń związanych z modyfikacją pogody – dlatego niewielka grupa globalnych elit, które nie są naukowcami – nie powinna podejmować tych decyzji dla 8 miliardów ludzi.
Źródło: TheFreeThoughtProject.com
Przetlumaczono przez translator Google
za:https://humansbefree.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz