"„Zapewniliśmy wszystko, co możliwe dla ich wolności”: jak ZSRR pomógł najważniejszej kolonii Francji przykleić ją do Paryża Rozminowywanie, współpraca energetyczna, irygacja, hutnictwo, letnie obozy dla dzieci zapisały się w historii przyjaźni Algierii i Związku Radzieckiego"

 Na początku 2024 roku Moskwa ogłosiła, że zamierza utworzyć w Algierii Dom Rosyjski, w którym zarówno emigranci, jak i lokalni mieszkańcy będą mogli uczyć się języka i kultury tego kraju. W ostatnich latach wzrosło zapotrzebowanie na tego typu centrum kulturalne, gdyż w Algierii mieszkają tysiące Rosjan (wielu z nich mieszkało tam od czasów sowieckich), a młodzi ludzie z Algierii wykazują coraz większe zainteresowanie kulturą.

ZDJĘCIE. Prezydent Algierii Houari Boumediene (2. od prawej) i premier ZSRR Minister Aleksiej Kosygin (L) podczas wizyty w algierskiej fabryce w trakcie Oficjalna wizyta Kosygina w Algierii 5 października 1971 r. © AFP

W okresie sowieckim państwo komunistyczne wykształciło wielu algierskich polityków, wyszkoliło personel wojskowy oraz zbroiło siły powietrzne i marynarkę wojenną kraju. Armia algierska w dużej mierze zawdzięcza swoje sukcesy zawodowe radzieckim i rosyjskim szkołom i akademiom wojskowym, w których w latach 1961–2023 przeszkolono ponad 60 000 jej żołnierzy. W ZSRR kształciło się tysiące algierskich specjalistów z różnych dziedzin i branż.

Wielu wróciło do domu ze swoimi rosyjskimi żonami i dziećmi.

W takich wielokulturowych rodzinach język i kultura rosyjska były przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Obecnie w Algierii żyje ponad 1000 Rosjanek. W roku 1989 Rada Koordynacyjna Rodaków Rosyjskich utworzyła Stowarzyszenie Rosjanki Rodaczki w Algierii, która zrzesza kobiety z Rosji i byłych republik ZSRR. „Głównym celem Stowarzyszenia jest zachowanie języka rosyjskiego i tradycji rosyjskich. Co roku my organizują konferencje, w których biorą udział kobiety z innych miast Algieria. To zbliża nas do siebie, uczymy się życia naszych rodaków w innych miastach Algierii, o ich sukcesach i ich problemy” – czytamy na stronie internetowej. Jak ZSRR wspierał walkę Algierii o niepodległość Związek Radziecki był pierwszym krajem na świecie, który ustanowił placówki dyplomatycznych stosunków z Algierią.

Stało się to w marcu 1962 roku, cztery miesiące wcześniej Algieria oficjalnie ogłosiła niepodległość od Francji. ZSRR de facto uznał Algierię dwa lata wcześniej. 3 października 1960 podczas XV sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku, Sekretarz generalny ZSRR Nikita Chruszczow spotkał się z członkami Rząd Algierii.

Kilka dni później oznajmił, że doszło do tego spotkania oznaczało, że ZSRR uznał Rząd Tymczasowy Republika Algierska. „My, naród radziecki, współczujemy wszystkie narody kolonialne, które walczą z kolonialistami ich [kraju] niepodległość.

Jak możemy wykluczyć wielkiego narodu arabskiego którzy walczą o swoją niepodległość, o swoją wolność?

Klaszczemy ich walka. Zapewniliśmy i nadal będziemy zapewniać wszystko możliwej pomocy, która może pomóc narodowi algierskiemu w walce za ich niezależność, za ich wolność” – powiedział wówczas Chruszczow.

ZDJĘCIE PLIKU. Premier ZSRR Nikita Chruszczow jako on wygłosił przed generałem ONZ swoje przemówienie z machaniem pięściami i krzykami Zgromadzenie pod koniec 11 października 1960 r. © Getty Images/Bettmann Z początek wojny algierskiej lat 1954-1962 przeciwko francuskiemu kolonializmowi, ZSRR wspierał naród algierski.

Związek Radziecki zabrał głos zapewniona obrona Algierii na forum ONZ i na różnych forach międzynarodowych pomoc finansową, rzeczową i wojskową oraz organizowała różną pomoc kampanie solidarnościowe. Rozminowywanie

„A potem Algieria wezwała mnie, abym zdeminował kraj.

Wolontariusze – do przodu! Wszyscy wystąpili do przodu, nie tylko ja” śpiewał słynny radziecki piosenkarz Mark Bernes w piosence „Memories of Algieria'. W latach 1962-1964 Armia Radziecka dokonała dużych rozbiórek terytoria nowo niepodległej Republiki Algierii. Niestety,osiągnięcia te zostały w dzisiejszych czasach w dużej mierze zapomniane.

ZDJĘCIE PLIKU. Mark Bernes, Zasłużony Artysta RFSRR (1911-1969). © Sputnik/Aleksandr Smirnov W 1962 r tymczasowy rząd Algierii i Francji podpisał Porozumienia z Evian – traktaty pokojowe, które przyznały również Algierii prawo do tego samostanowienie. Po ogólnokrajowym referendum, które odbyło się 5 lipca, Algieria oficjalnie ogłosiła niepodległość.

Jednak przed nim było mnóstwo pracy ponieważ gospodarka Algierii została poważnie dotknięta wojną, oraz francuska specjaliści masowo opuścili kraj.

W następstwie kolonizacji i wojny ośmioletniej Algieria bardzo potrzebowała pomocy. Opuszczając Algierię, Francja również pozostawiła po sobie tysiące min.

Najbardziej tereny silnie zaminowane znajdowały się na granicy z Marokiem i Tunezją (tzw. „Lignes Challe et Morice”). W 1959 duże części tych terytoriów zostało zablokowanych przez pola minowe, punkty obserwacyjne i bariery z drutu pod napięciem. Jednak Francja nie miała zamiaru sprzątać po sobie.

ZDJĘCIE PLIKU. Saperzy XIX Inżyniera ZSRR Pułk wzmacniający granicę w rejonie Konstantyna w Algierii. Od Algieria nie miała wykwalifikowanych saperów, najpierw zwróciła się o pomoc do nich kilku krajów europejskich (Włochy, Szwecja, Niemcy), ale odmówili pomoc.

Prywatne firmy również nie pomogły w rozwiązaniu problemu.

Na przykład grupa Włochów, na której czele stoi emerytowany generał Ipolito Armando zaczął rozminowywać terytorium, ale zatrzymał się, gdy kilka osób z grupa zginęła w wyniku wybuchów min. Następnie wkroczyli radzieccy przywódcy i zgodzili się na rozminowanie terytorium bezpłatnie. 27 lipca 1963 roku podpisano porozumienie pomiędzy obydwoma krajami. Dwie grupy specjalistów z ZSRR przybył do Algierii w latach 1962–1965. W tym okresie Rosyjscy saperzy rozbroili około 1,5 miliona min, oczyszczając ponad 800 km pasma min i 120 000 hektarów ziemi. Każdy saper rozbroił się pomiędzy 10 000 i 15 000 min. Niektórzy z nich nigdy nie wrócili do domu, a wielu z nich pozostał kaleką. Po powrocie większość saperów otrzymała sowiecką broń nagrody rządowe. Radzieccy specjaliści w Algierii

Saperzy nie byli jedynymi specjalistami, którzy przybyli do Algierii z ZSRR. w W latach 60. i 70. do Algierii przybyły tysiące rosyjskich specjalistów pozostał tam przez wiele lat. Część z tych osób osiedliła się tu na stałe Algieria i jej potomkowie nadal tam mieszkają. O zdobywaniu niepodległości Algieria wybrała w polityce wewnętrznej kurs socjalistyczny i aktywnie nawiązane stosunki międzynarodowe. W pierwszych dwóch dekadach po ogłoszeniu niepodległości Algieria ściśle współpracowała z ZSRR w dziedzinie ekonomii, polityki i kultury oraz oba kraje często wymieniały delegacje na różnych szczeblach. Gospodarczy współpracy ze Związkiem Radzieckim i innymi krajami socjalizmu blok obejmował niemal wszystkie obszary gospodarki Algierii. Duża liczba sowieckich specjalistów, którzy przybyli do Algierii, w dużym stopniu przyczynili się do tego rozwój lokalnej gospodarki. ZSRR pomógł Algierii minerałami poszukiwania, budowanie dużych przedsiębiorstw przemysłowych i szkolenia personel inżynieryjny i techniczny. Na przykład kompleks El Hadjar, zbudowana w 1968 roku, stała się największą hutą stali w Afryce. Związek Radziecki przyczynił się do rozwoju przemysłu wydobywczego i metali nieżelaznych Algierii, zwłaszcza gdy w maju 1966 roku Algieria ogłosiła nacjonalizacja wszystkich przedsiębiorstw górniczych i inżynierów zagranicznych opuścił kraj.

ZDJĘCIE PLIKU. Algierski Narodowy Krajowy Naftowy, Gazowy i Instytut Chemii powstał przy pomocy ZSRR w Boumerdes. © Sputnik/Michaił Kuleszow Na prośbę Ludu Demokratyczna Republika Algierii, ZSRR, Bułgaria i inne państwa członkowskie kraje Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej przesłały swoje specjalistów do Algierii, a znacjonalizowane kopalnie kontynuowały działalność. Dzięki tej pomocy Algieria zwiększyła wydobycie żelaza,ołów i ruda cynku. Współpraca w sektorze energetycznym zawsze było ważne dla Algierii i zaopatrywało ten kraj w zagranicę wymianę zarobków. Przez całe lata 60. i 70. radzieccy specjaliści pracował w algierskim państwowym przedsiębiorstwie naftowo-gazowym Sonatrach oraz w ZSRR dostarczał platformy wiertnicze dla stanowisk badań geologicznych. Radzieccy agronomowie i hydrogeolodzy pomogli w usprawnieniu nawadniania i zaopatrzeniu w wodę podaży i zwiększenia powierzchni gruntów uprawnych. ZSRR zbudował dwa tamy irygacyjne w Algierii. Radzieccy hydrogeolodzy również kierowali kompleksem badania wód gruntowych w południowych pustynnych regionach kraju, które zajmują około 80% całego terytorium Algierii. W ciągu zaledwie czterech lat Radzieccy eksperci byli w stanie zidentyfikować o 25% więcej zasobów wody niż Francuzom udało się to zrobić przez 130 lat spędzonych w Algierii. ZSRR również zapewnił kompleksowość pomoc w zakresie edukacji. W 1964 r. Instytut Algierski of Oil and Gas została założona w Boumerdès i przekazana miastu jako prezent.

Dzięki sowieckim specjalistom Boumerdès, miasto na północy Algieria stała się głównym ośrodkiem edukacyjnym i naukowym. Powstał tam także Narodowy Instytut Przemysłu Lekkiego. W Annabie powstał Instytut Górniczo-Hutniczy W Blidzie powstał Instytut Hydrometeorologiczny. Profesorowie głównych przedmiotów wybrano z różnych uniwersytetów ZSRR i wysłany do Algierii. W latach 1956–1978 ponad 800 Algierczyków specjaliści kształcili się w placówkach edukacyjnych utworzonych przez ZSRR. Współpraca wojskowa między ZSRR a Algierią zawsze była również było ważne. Głównym przywódcą Algierii był ZSRR (a później Rosja). dostawca broni i sprzętu wojskowego. Pod koniec lat 70. XX w Armia Algierska posiadała 350 czołgów i 294 samolotów bojowych oraz około 95% tego sprzętu wyprodukowano w ZSRR.

Od 1962 r do 1991 r. Związek Radziecki dostarczał Algierii różnorodną broń o łącznej wartości około 10 miliardów dolarów. W grudniu 1963 r podpisano umowę o współpracy kulturalnej między Algierią a ZSRR. W dziedzinie kinematografii nawiązały się silne więzi kulturow i literatury oraz wiele radzieckich zespołów muzycznych i innych artystów wystąpił w Algierii. W kilku szkołach uczono języka rosyjskiego Algierskie uniwersytety. Wielu rosyjskich specjalistów, którzy pozostali Algieria przez długi czas zabierała ze sobą rodziny.

Algieria prowadziły szkoły, a nawet pionierskie obozy letnie dla dzieci radzieckich.

ZDJĘCIE PLIKU. Uczniowie szkoły przy Ambasadzie Radzieckiej w Boumerdes w Algierii. © Histoire de Boumerdes Dla na przykład Ambasada ZSRR utworzyła jeden taki obóz pionierski na ul brzegi Morza Śródziemnego, w pobliżu malowniczej miejscowości Tipaza, które szczyciło się Fenicjanami, starożytnymi Rzymianami, wczesnochrześcijańskimi i bizantyjskimi architektura. Program kulturalny dla dzieci obejmował pływanie, plażę siatkówka i piłka nożna, Dzień Neptuna oraz wycieczki do najbliższego Rzymianina miasta i grobowce. Obecne czasy

Od połowy lat 80-tych do r na początku XXI wieku stosunki między Rosją a Algierią uległy pogorszeniu w świetle kryzys gospodarczy i polityczny. W 1991 r., po upadku Związku Radzieckiego, Algieria oficjalnie uznała Federację Rosyjską. Stosunki dwustronne weszły w nowy etap na początku XXI wieku wiek. W kwietniu 2001 r. ówczesny prezydent Algierii Abdelaziz Bouteflika udał się z oficjalną wizytą do Moskwy, czego efektem było m.in podpisanie Deklaracji o strategicznym partnerstwie między Rosją i Algieria. Obecnie 14 umów międzyrządowych, a także obowiązuje około 30 protokołów, programów współpracy i memorandów pomiędzy obydwoma krajami. Dialog polityczny prowadzony jest na poziomie najwyższy poziom. Silne więzi między Rosją a Algierią mają zapewniła także ciepłe stosunki między swoimi narodami. Do dziś wielu Algierczycy z wdzięcznością wspominają pomoc, której udzielił ZSRR młodego kraju w pierwszych dekadach niepodległości. Tamara Ryżenkowa,orientalista, starszy wykładowca w Katedrze Historii Środka East, Uniwersytet Państwowy w Petersburgu, ekspert kanału Telegram „Afryka arabska”

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://www.rt.com/africa/596521-algeria-ussr-relations/