"Masońskie Buty, czyli niebieski i czerwony pantofelek"

 Sensacja, stoi obecnie wyżej od prawdy, logiki i wiedzy, stąd już niedaleko do kłamstwa, ignorancji, wymysłu, deprawacji i nienawiści. Przestań bać się natury i ducha, a zacznij walczyć z bestiami (9) – tworzącymi wrogie wolnemu człowiekowi – ideologie, kierujące się w stronę bionegatywizmu (7) …

Dydymus

Kolejny już raz wracam do tematu butów (2) w ujęciu masońskiej tradycji symbolicznej i alegorycznej. Niestety, temat butów w ujęciu tajnych bractw i klubów, zmusił mnie także, do powrotu do tematu pedofili (7/8) u w/w osób bionegatywnych (7).

Niebieski Pantofelek

Rytualny but brata masońskiego, zwany jest także Niebieskim Pantofelkiem, co symbolizuje fizyczne potwierdzenie wypowiedzianego wcześniej czynu.

Zdjęcie buta/butów i oddanie ich komuś innemu, było w starożytności symbolem potwierdzenia zawartego kontraktu.

Stopnie rytualne i towarzyszące im alegorie

Pierwszy stopień wtajemniczenia: but oznacza obietnicę.

W Biblijnej – Księdze Rut, czytamy, że Booaz (bogaty właściciel ziemski i pradziadek Salomona) zaproponował najbliższemu krewnemu Rut – skorzystanie z prawa wykupu.

Księga Rut 4: 7-11: A taki był dawniej zwyczaj w Izraelu co do prawa wykupu i co do zmiany: aby zatwierdzić całą sprawę, zdejmował człowiek swój sandał i dawał drugiej stronie. Taki był sposób zaświadczania w Izraelu. Powiedział ów krewny do Booza: «Nabądź dla siebie moje prawo wykupu», i zdjął swój sandał. Wtedy powiedział Booz do starszyzny i do całego ludu: «Świadkami jesteście, że nabyłem z rąk Noemi to wszystko, co należało do Elimeleka, i wszystko, co należało do Kiliona i Machlona. A także nabyłem dla siebie za żonę Rut Moabitkę, żonę Machlona, aby utrwalić imię zmarłego na jego dziedzictwie, aby nie zginęło imię zmarłego wśród jego braci ani wśród jego współmieszkańców. Wy dzisiaj jesteście dla mnie świadkami tej sprawy». Cały lud zebrany w bramie zawołał: «Jesteśmy świadkami!» a starsi dodali: «Niech Pan uczyni kobietę, która wejdzie do twego domu, podobną do Racheli i Lei, które to dwie niewiasty zbudowały dom Izraela. Stań się możnym w Efrata, zdobądź sobie imię w Betlejem!

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 1 – oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Odniesienie do buta w Pierwszym Stopniu Wtajemniczenia, symbolizuje Przymierze (obietnicę), które należy zawrzeć. Wiąże się to także z pierwotnym obiecadłem (19), które łączy myśl, słowo i działanie dwóch osób, będących w przymierzu zgodnym z prawem naturalnym (18).

W trzecim stopniu, symbolika jest już zupełnie inna: zdjęcie obu butów na świętej ziemi.

Discalceation, to ceremonia zdejmowania obu butów na znak szacunku, gdy jesteśmy na świętej ziemi lub zbliżamy się do niej.

Księga Wyjścia 3: 5: Rzekł mu [Bóg]: «Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.»

Księga Jozuego 5:15: Na to rzekł wódz zastępów Pańskich do Jozuego: «Zdejm obuwie z nóg twoich, albowiem miejsce, na którym stoisz, jest święte». I Jozue tak uczynił.

Rytuał dyskalceacji zawsze był i jest nadal używany wśród narodów semickich i innych narodów wschodnich, podczas wchodzenia do ich świątyń i innych świętych budowli.

Zdejmowanie butów

Pitagoras do swoich uczniów: Złóż ofiarę i oddaj cześć bez butów.

Mahometanie: Kiedy mahometanie mają zamiar wykonywać swoje nabożeństwa, zawsze zostawiają kapcie przed drzwiami meczetu.

Druidzi: Druidzi praktykowali ten sam zwyczaj, gdy odczyniali swoje święte obrzędy.

Starożytni Peruwiańczycy: Starożytni Peruwiańczycy zostawili swoje buty na ganku, gdy wchodzili do świątyni poświęconej kultowi słońca.

Zwyczaj czczenia Bóstwa boso, był tak powszechny wśród wszystkich starożytnych narodów, że można stworzyć 13 dowodów, że cała rasa ludzka pochodzi od jednej rodziny.

(Zauważ, że niewolnik, ofiara fizycznych i seksualnych represji, pozbawiana jest butów, co czyni z agresora Boga i Pana sytuacji, jest to czysto psychologiczny aspekt wywyższenia kata nad ofiarą.)

Mojżesz, nie był prekursorem owego rytu i towarzyszących mu symboli, ponieważ zaporzyczył on owe tradycje od patriarchów i szamanów (3), którzy uczyli, iż stopy i głowa (5) nie powinny być zakryte w chwili porozumienia się człowieka z jądrem naszej planety oraz z jądrami otaczających nas archontów (4).

Szamani oraz pierwsi kapłani chodzili boso po świecie, którego alegorią, są obecnie wszelakiej maści sanktuaria.

But, jest symbolem masońskim, którego korzenie pochodzą od pierwotnych i starożytnych rytuałów, udokumentowanych w księgach filozoficznych oraz naskalnych rysunkach.

W starożytności buty, jakie znamy dzisiaj, nie były jeszcze dostępne. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety nosili w owym czasie – sandały, których kolor, był zależny od majętności, sprawowanej roli lub pełnionej funkcji.

Dlaczego używamy terminu – niebieski pantofelek, skoro większość sandałów, jest wykonana z brązowej skóry?

Odpowiedź leży w poznaniu prawdziwego koloru masońskiego błękitu.

Masoński Błękit

Pochodzenie masońskiego błękitu, jest w pewnym sensie tajemnicą … Kolory (6), są dla każdego z nas nieco subiektywne. Różni ludzie inaczej widzą i spostrzegają kolory. Nawet każdy program graficzny i monitor komputera, czy telefonu wyświetla je trochę inaczej, więc nawet kolor jasnoniebieski, może oznaczać szeroką gamę odcieni lub tonów tego samego koloru.

Masoni, dowiadują się, że odpowiedź na to pytanie brzmi następująco: błękit masoński, jest kolorem ozdobionego gwiazdami nieba, niebiańskiego baldachimu, który pokrywa każdego z nas. Ale dlaczego niebieski ? Dlaczego nie fioletowy, czerwony lub inny kolor w widmie optycznym ?

Jaki dokładnie odcień niebieskiego reprezentuje masoński błękit? Jasny, czysty błękit letniego dnia, ciemnoniebieski przed burzą? A może królewski błękit śródziemnomorskiego nieba … czy coś pomiędzy?

Odpowiedź na to pytanie, może być dla nas na zawsze utracona … z wyjątkiem dawno zaginionej i niedawno odkrytej na nowo – wiedzy o Chilazonie.

Ale najpierw, cofnijmy się do historii i trochę poszperajmy …

Niebieski i złoty

Kolor niebieski i złoty, występują bardzo często tuż obok siebie w naturze, w pismach świętych oraz w procesie poznawania. Więc dlaczego kolor niebieski, jest świętym kolorem ?

Słońce i gwiazdy

Niebo, jest niebieskie. Promienie słoneczne mają złoty kolor. Dlatego łatwo jest zrozumieć, dlaczego kolory niebieski i złoty, były historycznie kojarzone z Bóstwem (Bóg, B_d, Stwórca, Wszechmogący, Najwyższy Architekt Wszechświata).

Masońskie niebieskie parafernalia

W masońskich akcesoriach, takich jak złote pierścienie z twarzą lub tłem pierścienia w kolorze niebieskim, bardzo często dostrzegamy połączenie koloru niebieskiego i złotego. Widzimy masoński błękit na masońskiej szpilce do klapy, większość masońskich spinek do mankietów, masońskich prezentów i przytłaczająca większość masońskiej biżuterii … nie wspominając o masońskich fartuchach i innych masońskich materiałach, jest w/w kolorze złotym i niebieskim.

Czy istnieje jedna, ostateczna odpowiedź, dlaczego podstawowy kolor masonerii nazywa się błękitem masońskim ? W historii, istnieje przytłaczająca liczba wskaźników – prowokujących do myślenia, które przybliżają nas do tak poszukiwanej odpowiedzi.

Izrael

Niebieski był świętym kolorem dla kapłanów Izraela w czasach biblijnych. Owy kolor, jest wymieniony jako pierwszy w Starym Testamencie :

Exodus XXV: 3-7: Macie zaś przygotować dla Mnie jako daninę: złoto, srebro i brąz (miedź), błękit, purpurę fioletową i czerwoną, karmazyn, bisior i sierść kozią; baranie skóry barwione na czerwono i skóry z delfinów oraz drzewo akacjowe; oliwę do świecznika, wonności do wyrobu oleju namaszczania i pachnących kadzideł; kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pektorału

W Księgach Wyjścia i Liczb, jest wiele odniesień do koloru niebieskiego, a kilka innych, można znaleźć w Kronikach, Księdze Estery, Jeremiasza i Ezechiela.

Czytamy o cienkim splocie lnianym i efodzie (wymawiane ee-foo-daw) wykonanym ze złota i błękitu.

Co to jest efod? Efod, jest częścią ubioru – szaty kapłańskiej (lub odnoszącego się do kapłanów lub kapłaństwa) wśród Żydów. Jest to okrycie na plecy i klatkę piersiową, spięte na ramionach dwiema klamrami lub broszkami z kamieni onyksu, oprawionych w złoto i spiętych pasem z tego samego materiału co efod. Efod dla kapłanów, był z prostego płótna. Noszony przez arcykapłana efod, był bogato haftowany kolorami. Napierśnik najwyższego kapłana, był noszony na efodzie z przodu. Tak więc efod, jest zasadniczo częścią garderoby podobnej do fartucha rytualnego.

W Biblii, znajdujemy wiele odniesień do koloru niebieskiego: … związać napierśniki koronką z błękitu, granaty, zasłonę na przybytek w kolorze niebieskim, robótkę z błękitu, tkaniną całkowicie niebieską …

Święty Niebieski – Techelet – Perfekcja

Tekelet (lub Techelet): Błękit Starego Testamentu, jest tłumaczeniem hebrajskiego tekelet, które pochodzi od rdzenia słowa oznaczającego doskonałość. Błękit, był starożytny i powszechnie uznany za święty. Nie tylko przez stulecia, ale … ale przez tysiąclecia. Widzimy czarno ns białym – dowody na to, że błękit, był częścią wielu świętych atrybutów.

Niebieskie znakowanie bóstw

Wczesne religijne formy kultu słońca: Najwcześniejsze formy kultu człowieka – dotyczyły słońca i ognia. Słońce wzeszło na tle błękitnego nieba, podróżowało i zachodziło w królestwie błękitu; więc kojarzenie koloru z Bóstwem, jest dziś tak oczywiste, jak było wtedy.

Egipcjanie: Egipcjanie również wierzyli, że kolor niebieski, jest kolorem świętym. Ich bóg, Amon, został pomalowany na jasnoniebiesko.

Babilończycy: Starożytni Babilończycy, ubierali bożki na niebiesko, jak możemy przeczytać u proroka Jeremiasza (Jeremiasz 10: 6-10):

Kto nie lękałby się Ciebie, Królu narodów?

Tobie to właśnie przysługuje. Bo spośród wszystkich mędrców narodów i spośród wszystkich ich królestw nikt nie może się równać z Tobą. Wszyscy razem są głupi i bezrozumni;

nauka pochodząca od bałwanów – to drewno. Srebro kute w płytki, przywożone z Tarszisz, a złoto z Ufaz – dzieło sprawnych rąk złotnika. Szaty ich są z błękitu, purpury i szkarłatu – to wszystko jest dziełem zręcznych rzemieślników. Pan natomiast jest prawdziwym Bogiem, jest Bogiem żywym i Królem wiecznym. Gdy się gniewa, drży ziemia, a narody nie mogą się ostać wobec Jego gniewu.

Chiny: W mistycznej filozofii chińskiej niebieski reprezentował symbol Bóstwa. Chińczycy uważają, że niebieski składa się z czerni i czerwieni (10), które reprezentują mężczyznę i kobietę oraz aktywne i pasywne zasady.

Hindusi: Hindusi wierzą, że ich Bóg, Wisznu, reprezentowany przez kolor niebieski lub niebieskie niebo, symbolizował mądrość, która emanowała od Boga.

Drabina Jakuba (jacube (21): Jakub, wnuk Abrahama, ujrzał drabinę wznoszącą się z ziemi ku błękitowi niebios. Odtąd jest ona znana, jako Drabina Jakubowa.

Druidzi: Wśród druidów (mędrców i filozofów) niebieski był symbolem prawdy, a kandydat, w inicjacji w święte prawa druidyzmu, był ubrany w szatę złożoną z kolorów: białego, niebieskiego i zielonego.

Błękit w naturze: Niebieski, to nie tylko kolor nieba, ale także oceanów, czystych górskich potoków i jezior. To symbol czystości i piękna.

Pokój i wieczność: Kolor niebieski, od dawna uważano za oznaczający wieczność i nieśmiertelność; bladoniebieski, kojarzy się szczególnie z pokojem.

Królewska heraldyka: W heraldyce królewskiej – niebieski lub lazur – symbolizuje czystość, lojalność i wierność.

Niebieski w sztuce: W malarstwie, kolor niebieski, jest często używany w eterycznych sceneriach, takich jak chmury i anioły. Zatem kolor niebieski, oznacza pokorę, wierność, a także nadzieję i wiarę.

Pokrycie loży: Uczy się, że okryciem Szałasu, loży, jest zachmurzony baldachim lub rozgwieżdżone niebo.

Niebieska Loża: W Stanach Zjednoczonych, loże są nazywane niebieskimi. Masoni w innych częściach świata nie nazywają swoich lóż w ten sposób i uważają to za szczególnie – amerykańską ciekawostkę.

Na przestrzeni wieków, bez względu na język, kraj lub epokę w historii, kolor niebieski oznaczał powszechnie: Cnoty: prawdy, wiary, nadzieji, a także: pokoju, pokory, wierności, czystości, wieczności, nieśmiertelności, piękna i mądrości. I oczywiście True Blue – oznacza lojalność.

Powyższe atrybuty, są bardzo podobne do dogmatów (zasad) i nauk wyznawanych przez masonerię. Na przestrzeni wieków, zmieniły się języki, zmieniły się granice krajów, wiele krajów zostało przemianowanych, a epoki historii spowodowały znaczące zmiany w wierzeniach religijnych i cywilizacji … ale na przestrzeni tysiącleci, kolor niebieski niezmiennie pozostał świętym kolorem … nie tylko masońskim – błękitem masonerii, ale na całym świecie.

Powiązanie szamanów (3), tajnych bractw (23), monarchii, władzy politycznej i religijnej oraz degeneratów (7), jest zauważalne dla tych, którzy potrafią myśleć w sposób logiczny.

Dlaczego masoni noszą niebieskią symbolikę rytualną ?

Kolor niebieski, jest kolorem świętym. Różne odcienie niebieskiego, były używane przez członków rodziny królewskiej, a niebieski masoński, był synonimem masonerii przez kilka stuleci. Spójrzmy na kolor, niebieski przez ostatnie 700 lat …

Royal Blue – Anglia

Rok 1348: Najszlachetniejszy Order Podwiązki (angielski zakon rycerski). Najszlachetniejszy Zakon Podwiązki, został założony przez króla Edwarda III, jako stowarzyszenie, bractwo i kolegium rycerskie.

Około 1500 roku: Przed XVI wiekiem, szaty płaszczowe noszone przez członków rodziny królewskiej były wykonane z wełny. Od XVI wieku, były wykonane z aksamitu.

W latach 1600 – 1700: płaszcz był pierwotnie purpurowy, ale zmieniał się w XVII i XVIII wieku od niebieskiego, bladoniebieskiego, królewskiego, ciemnoniebieskiego, fioletowego i ultramaryny. Dziś, płaszcze są ciemnoniebieskie i pokryte białą taftą.

Sama podwiązka, jest noszona podczas uroczystych okazji dookoła lewej łydki, przez rycerzy i dookoła lewego ramienia, przez kobiety. Jest to zapinany, ciemnoniebieski pasek, który pierwotnie był jasnoniebieskim aksamitnym paskiem z naniesionym na nim mottem:

Hańba temu, kto źle o tym myśli.

Zauważ, że kolejny raz mamy nawiązania do prawa naturalnego (18/22), które służy od wieków elitom, podczas gdy społeczeństwo, jest rozliczane wedle prawa zwierząt (18). Jak muszą czuć się dzieci i ludzie traktowani jako zwierzęta, tania siła robocza i przedmiot perwersyjnych fantazji zmierzających do śmierci ofiary.

Royal Blue – Szkocja

The Most Ancient and Most Noble Order of the Thistle – Szkocki zakon rycerski. Pierwotna data powstania: nieznana

Rok 1687: Jakub VII ze Szkocji (znany również jako król Anglii Jakub II) ustanowił nowoczesny porządek w 1687 roku, jednak istnieją legendy, które sięgają 787 roku.

Najstarszy i najszlachetniejszy Zakon Ostu składa się z suwerena (władcy) oraz 16 Rycerzy i ich dam. Tych 16 członków – musiało urodzić się w Szkocji. Oprócz suwerena i szesnastu rycerzy i ich dam, zakon obejmował także dodatkowych rycerzy (członków brytyjskiej rodziny królewskiej i zagranicznych monarchów).

Głównym emblematem Zakonu, jest oset, narodowy kwiat Szkocji. Najstarszy i najszlachetniejszy Order Ostu w Szkocji, jest w Anglii odpowiednikiem Najszlachetniejszego Zakonu Podwiązki, najstarszego udokumentowanego zakonu rycerskiego (W Wielkiej Brytanii) … pochodzącego z połowy XIV wieku.

W 1687 roku: Kolor rytualnego ściągacza, był fioletowo-niebieski. Zakon, mógł przez wiele lat nie funkcjonować, jednak gdy w 1733 roku, na tron wstąpiła królowa Anna, został on reaktywowany.

Dziś wstążka Zakonu, to szeroka ciemnozielona szarfa, noszona na całym ciele … od lewego ramienia do prawego biodra.

Masoński błękit… biblijny błękit judeochrześcijańskie początki.

Pismo Święte

Pamiętajcie – Masoneria – ma swoje korzenie w Piśmie Świętym, skąd emanuje masońskie Światło. Pamiętaj też, że masoneria, jest uniwersalna.

Dlatego Pisma Święte, kojarzone jest z różnymi świętymi księgami oraz z ludami różnych wyznań (24) i kultur.

Dla chrześcijan – oznacza to Biblię Świętą – Stary i Nowy Testament. Dla Żydów – oznacza to Tanach (hebrajska Biblia, zawiera Torę, Nevi’im i Kethuvim). Tora: 5 ksiąg Mojżesza. The Nevi’im: The Books of the Prophets.

Prorocy: Dawid (Księga Daniela), Jozue, sędziowie, Samuel, Izajasz (Księga Izajasza), Jeremiasz (Księga Jeremiasza), Ezechiel (Księga Ezechiela)

12 mniejszych proroków: Ozeasz, Joel, Amos, Abadiasz, Jonasz, Micheasz, Nahum, Habakuk, Sofoniasz, Aggeusz, Zachariasz i Malachiasz.

The Kethuvim: Księga Psalmów, Przysłów, Hioba, Pieśń nad pieśniami, Rut, Lamentacji, Księga Koheleta, Estery, Daniela, Ezdrasza, Nehemiasza, Księga 1 i 2 Kronik.

Talmud: Żydzi uważają również Talmud, za jedną ze swoich świętych ksiąg, ponieważ Talmud, jest zapisem dyskusji rabinicznych, dotyczących żydowskiego prawa, etyki, zwyczajów i historii. Jest to centralny tekst judaizmu rabinicznego, ustępujący tylko Biblii hebrajskiej pod względem ważności (7/25).

Talmud, składa się z dwóch części: Miszny (około 200 roku ne), pierwszego spisanego kompendium prawa ustnego judaizmu; i Gemary (około 500 roku ne), która jest dyskusją na temat Miszny i powiązanych pism tannaickich, która często omawia inne tematy i objaśnia szeroko Tanach (7/25).

Masoński błękit z chrześcijańskiej Biblii:

Wiemy, że żydowska Tora, jest około 1700 lat starsza od chrześcijańskiej Biblii. Wiemy również, że pierwsze pięć ksiąg Starego Testamentu (Księga Rodzaju, Księga Wyjścia, Księga Kapłańska – Leviticus, Księga Liczb – Numbers i Deuteronomy – Księga Powtórzonego Prawa) pochodzi z pięciu ksiąg Mojżesza, które znajdują się w Torze. Tora, składa się wyłącznie z tych pięciu ksiąg Mojżesza.

Rzućmy okiem na ten werset w Księdze Liczb, który jest wspólny zarówno dla Tory, jak i Biblii chrześcijańskiej, aby zobaczyć, czy możemy znaleźć informacje, które mogłyby nas doprowadzić do pochodzenia błękitu masońskiego:

Sacred Blue

Księga Liczb 15: 38-39: Powiedz Izraelitom, niech sobie zrobią frędzle na krajach swoich szat, oni i ich potomstwo, i do każdej frędzli użyją sznurka z fioletowej purpury (niebieską nić (tekhelet)). Dla was będą te frędzle, a gdy na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, aby je wypełnić – a nie pójdziecie za żądzami swego serca i oczu, przez które plamiliście się niewiernością.

Dlaczego nazywa się to błękitem masońskim?

Kolor Bóstwa: Wielokrotnie wspominany w Świętych Księgach – kolor niebieski, jest noszony przez żydowskich kapłanów, noszony przez członków rodziny królewskiej, noszony przez wielu członków różnych grup religijnych na całym świecie.

Tekhelet

Wywodzi swoją nazwę od słowa – tekhelet, które po hebrajsku, oznacza doskonałość. I co najbardziej intrygujące – niebieski, był uważany za święty kolor nawet przez tych, którzy czcili pogańskich bogów.

Dlaczego jest to takie intrygujące? Jest to intrygujące, ponieważ nie mieli oni książkowych referencji, z których mogliby czerpać pogląd na owy temat.

Skąd Oni wiedzieli, że niebieski, to święty kolor? To prowadzi nas do przekonania, że niebieski, był świętym kolorem na długo przed wytworzeniem pisemnej dokumentacji, która to potwierdza.

Techelet z Chilazonu, czyli nić masońskiego błękitu

Biblia hebrajska, wspomina o specyficznym niebieskim barwniku, zwanym Tekhelet (pisanym również jako Techelet) do stosowania w strojach kapłańskich, a także o dodaniu owego barwnika do citzitu osób świeckich. Cicit – Tzitzit – Citzit, to frędzle w kolorze turkusowo-indygo, które barwi się za pomocą niebieskiego barwnika pozyskiwanego od ślimaka morskiego zwanego Chilazon.

(Słowo to pochodzi od hebrajskiego rdzenia נ-צ-ה [n-ts-h]. Tzitzit dzieli ten rdzeń z hebrajskim określeniem kosmyka włosów lub dredlokiem.)

Początkowo w kolorze fioletowym, po umieszczeniu barwnika na słońcu zmienia kolor na jasny lazurowy / turkusowy / indygo – niebieski.

Jak nakazuje Księga Liczb 15: 38-39, ten lazurowo-turkusowo-indygo kolor, który po hebrajsku nazywa się Techelet … lub Tekhelet, to sznurek zwykle wykonany z farbowanej wełny, noszony z 1 niebieskim sznurkiem na każde 4 wiązane sznurki na każdym rogu citzitu.

Żydzi karaimscy utrzymują, że citziyot musi być spleciony i mieć wygląd łańcuchów, a nie być zawiązany, jak to ma miejsce w przypadku citziyot judaizmu rabinicznego. Karaimi tzitziyot powinien mieć wątki niebiesko-fioletowe ( tchelet ). W przeciwieństwie do Żydów rabinicznych, Karaimi wierzą, że źródłem tekhelet może być dowolny barwnik, z wyjątkiem tych wytwarzanych z nieczystych (definicja w większości pokrywająca się z „ niekoszernymi ”) gatunków, takich jak mięczaki używane przez rabinicznych Żydów. Zamiast tego Karaimi proponują, że źródłem barwnika było indygo lub woad ( Isatis tinctoria ). Karaici również uważają syntetyczny niebieski lub niebiesko-fioletowy za akceptowalny dla tekhelet.

W judaizmie mesjanistycznym citziyot zawsze zawiera niebiesko-fioletową nić tekhelet. Uważa się, że ten wątek reprezentuje Jezusa, którego uważają za Mesjasza.

W pewnym momencie, po wygnaniu Żydów przez Rzymian z ziemi izraelskiej (w latach 200-600 n.e.) przemysł produkujący ten barwnik upadł. Ostatnia znana wzmianka o techelet, znajduje się w Talmudzie. Jedynie z Talmudu, można znaleźć wszelkie wzmianki o tym, jak pozyskać – technikę barwienie.

Zauważ również, że Tora wymaga tekhelet, zwykle w kolorze królewskim i kapłańskim u wszystkich Żydów: Tzitzit są uosobieniem demokratycznego ruchu w judaizmie, który wyrównuje się nie przez zrównanie, ale przez podniesienie. Cały Izrael jest zobowiązany stać się narodem kapłanów … Citzit nie ogranicza się do przywódców Izraela, czy to królów, rabinów czy uczonych. To mundur całego Izraela …

Talmud nakazał, aby zawiązać między 7 a 13 hulusów i że „trzeba zaczynać i kończyć kolorem szaty.

Ograniczenia dotyczące barwników Tekhelet: (100 pne – 68 n.e.) – cesarz rzymski Cezar (100-44 pne) i cesarz rzymski August (63 pne-14 n.e.) zaczęli ograniczać stosowanie tych pięknych, drogich i bardzo pożądanych barwników do członków rodziny królewskiej i rządzących.

Cesarz Neron (37-68 n.e.), wydał dekret, że tylko on, cesarz, miał wyłączne prawo do noszenia niebieskich lub fioletowych szat.

Wielu innych papieży, królów, cesarzy i członków rodziny królewskiej, również ograniczyło wiedzę o tym, jak prawidłowo wykonać święty niebieski barwnik i tym samym – zachowało tajemnicę tylko dla siebie. Na przestrzeni wieków – społeczność żydowska utraciła pierwotną wiedzę o tym, które gatunki skorupiaków wytwarzały ten barwnik, aby kontynuować tradycję techeletu (turkusowego).

W ciągu ostatnich 1300 lat, po utracie zdolności narodu żydowskiego do wypełnienia tego przykazania; ich tzitzit (sznurki tałejskie) były białe.

Ze względu, na niedopuszczalne noszenie nieczystej techelet, Żydzi nosili tylko zwykłe białe frędzle na rogach szaty arcykapłana, a także szale modlitewne, czy gobeliny (które są przenośnymi tabernakulami).

Dzisiaj doszło do odrodzenia barwnika techelet ze ślimaków morskich, które zostały zidentyfikowane jako Chilazon, przez żydowskich uczonych religijnych.

Tora: I rzekł Haszem do Moszego, mówiąc: Mów do synów Izraela i powiedz im, [że muszą] robić sobie citzit na rogach szat przez pokolenia, a na cycycit dawać niebieski sznurek techelet. I będą mieli dla siebie citzit i zobaczą ich, i przypomną sobie wszystkie przykazania Haszem, i będą je czynić, i nie będą błądzić po swoich sercach i oczach, aby nie ścigali ich. Aby pamiętali i stosowali się do wszystkich moich przykazań oraz pozostali święci dla swojego Boga. Ja jestem Hashem, wasz Bóg, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, aby być dla was Bogiem. Jestem Hashem, twoim Bogiem. księga Liczb 15: 37-41

Tosefta stwierdza: Niebieski barwnik dla Tzitzitha musi pochodzić ze stworzenia zwanego Chilazon. Krew – Chilazonu została dodana do innych składników i ugotowana (Menachot 42b, Rambam Tzitzith 2: 2).

Talmud mówi, że Techelet był bardzo drogi. Kiedy odkryto, że pozbawieni skrupułów handlarze barwników sprzedawali podrobiony niebieski barwnik; uczeni opracowali test chemiczny w celu ustalenia, czy niebieski barwnik był prawdziwym Techelet (patrz Menachot 43a, Rashi i Rambam).

Niektórzy uważają, że było to częścią ustnej tradycji przekazanej Mojżeszowi na górze Synaj, kiedy Pan ukazał się Mojżeszowi w chmurze lazurowej (niebieskiej) i złotej.

Chilazon (po hebrajsku zwany też hillazon), to zwierzę podobne do ryby, od którego starożytni Izraelici otrzymywali barwnik tekhelet. Cztery podstawowe kryteria dla Chilazonu pochodzą z Talmudu (traktat Menachot 44a), który mówi:

Kolor jego ciała, jest jak morze. Jego forma, jest jak ryba. Podnosi się na powierzchnię raz na 70 lat, a jego krew, jest używana do techeleta. Jest drogi, ponieważ ciężko go zdobyć.

Ślimak Murex Trunculus, występuje na terenie Tyru, Libanu i u wybrzeży Morza Śródziemnego. Fiolet tyryjski, przybył z portu w Tyrze w Fenicji, obecnie znanego jako południowy Liban. To kwitnący handel morski, przemysł farbiarski i szklarski sprawił, że Tyr stał się potężny i bogaty.

Masoni, będą zaznajomieni z Tyrem, ponieważ to właśnie od króla Tyru – król Dawid otrzymał materiały budowlane do budowy świątyni.(Zobacz 2 Kronik 2: 3).

Świątynia Króla Salomona: Jako że król Salomon, był odpowiedzialny za budowę Świątyni, pozyskał on z Tyru wiele materiałów, takich jak drewno cedrowe, które wykorzystał do wzniesienia świątyni Salomona. (Zob. 1 Król. 5: 1-11; 9:10, 11; i 2 Kron. 2: 3-16)

Trzy wielkie symboliczne filary masonerii nawiązują do:

Mądrość: król Salomon (26), Siła: król Hiram z Tyru, Piękno: Hiram Abif (27), mistrz rzemiosła.

Dokładne pochodzenie miasta Tyr, jest nieznane, jednak starożytny historyk Herodot twierdzi, że zostało założone około 2700 roku pne, lub około 5000 lat temu.

Znany ze skalistej krainy i wspaniałych drzew cedrowych, Tyr składał się z dwóch oddzielnych części, skalistej fortecy na kontynencie, zwanej Starym Tyrem oraz samego miasta, które jest zbudowane na małej, skalistej wyspie nieopodal linii brzegowej.

Podczas gdy większość ludzi w tamtych czasach nosiła tylko białą wełnianą odzież, naturalne jest, że fioletowy barwnik Tyru, szybko stał się cenny, a miasto Tyr, wkrótce zyskało światową sławę dzięki cenionym wszędzie barownikom o wielkiej trwałości i pięknym odcieniom. Przemysł farbiarski, był w owym czasie – źródłem obfitego bogactwa mieszkańców Tyru.

Na tyryjskich monetach z miasta Tyr, datowanaych na 200 rok ne, można ujrzeć legendę o psie Herkulesa odkrywającym ślimaka Murex.

Pochodzenie biblijne:

Sydon, Liban: Około 20 mil na północ od Tyru, leży nazwane na cześć prawnuka Noego, niegdyś bogate i dostatnie miasto Sydon, obecnie znane z przemysłu rybnego.

Sydon, był pierwotnie częścią ziemi, należącej do Aszera, jednego z 12 plemion Izraela.

Abraham, był ojcem Izaaka i Ismaela. Izaak, jest ojcem narodów judeochrześcijańskich. Ismael, jest ojcem narodów arabskich.

Izaak, był ojcem Jakuba. Jakub spłodził 12 synów. Tych 12 synów, jest przodkami 12 plemion Izraela. Każde plemię zajmowało oddzielne terytorium, z wyjątkiem Lewiego, który został wybrany do służby w świątyni.

12 plemion Izraela (synów Jakuba) to:

Asher, Beniamin, Dan, Gad, Issachar, Józef, Juda, Lewi, Naftali, Ruben, Symeon i Zabulon.

Zatem nieco skrócona linia biblijna po stronie Izaaka, to:

Adam (około 3999 pne) … Ojciec Seta – Noe (około 2944 pne) … Ojciec Sema, Jafeta i Hama, z których wszyscy wyszli z Arki. Ham … Ojciec Kanaanu – Kanaan … Ojciec Sydonu – Abraham (około 2100 pne) … Ojciec Izaaka – Izaak – Ojciec Jakuba – Jakub (około 2000 roku p.n.e.) … Ojciec Asera, Beniamina, Dana, Gada, Issachara, Józefa, Judy, Lewiego, Naftalego, Rubena, Symeona i Zebulona.

Dokładnie są dwie linie rodowe. Adam (był bratem Ewy) z Lilith, spłodzili Seta, natomiast Adam i Ewa, spłodzili Awenę, Kaina, Azurę, Abla i Aclimę. Set, urodził się po zamordowaniu Abla przez Kaina, a Ewa wierzyła, że Bóg wyznaczył go na zastępcę Abla. Potomek Adama i Lilith, charakteryzuje się krwią Rh- (28).

(Warto zwrócić uwagę na ten wątek, ponieważ tutaj mamy początki pedofili i kazirodztwa – bionegatywizmu. Drz-Ewo, nie zrywa się owoców z zakazanych drzew, ponieważ zerwany w ten sposób owoc, jest zakazany i potępiony, o czym przekonała się cała ludzka społeczność (Rh+.)

Dla wyznawców wiary chrześcijańskiej Jezus Chrystus, jest bezpośrednim potomkiem rodu Izaaka. Hiram Abif, był mieszkańcem Tyru, Libanu (Fenicja), który prawdopodobnie pochodził z plemienia Naftali.

Czy niebieski masoński i Techelet, mają ten sam kolor?

Murex trunculus, ślimak morski znaleziony na wybrzeżu Morza Śródziemnego, jest obecnie uważany przez uczonych, za źródło tego pożądanego i dawno zaginionego barwnika techelet.

Pozostałości fabryk barwników Techeletu: Do dziś istnieje wzgórze zbudowane z muszli ślimaków o długości 100 metrów i wysokości 50 metrów, zwane Murex Hill w Sydonie w Libanie, które znajduje się mniej więcej w połowie drogi między Bejrutem, a Tyrem w Libanie.

To wzgórze muszli ślimaków w Sydonie, zostało utworzone przez odpadki z fenickich fabryk farbiarskich dawno, dawno temu. Feniccy rzemieślnicy, byli wykwalifikowanymi robotnikami w wielu różnych rzemiosłach.

Ponowne odkrycie sposobu tworzenia Techeletu: Dawno zaginiony sekret uzyskania Techeletu, został ponownie odkryty w 1980 roku, przez chemika z Shenkar College of Fibres, profesora Otto Elsnera.

Początkowo krew Chilazon jest koloru fioletowego. Jednak profesor Elsner odkrył, że jeśli roztwór barwnika był wystawiony na działanie promieni słonecznych lub światła ultrafioletowego, kolor zmieniał się na niebieski.

To kolejny przykład połączenia błękitu i złota (słońca) w celu stworzenia idealnej całości.

Fundacja Ptil Tekhelet: W 1993 roku, w Izraelu utworzono Fundację Ptil Tekhelet (Stowarzyszenie na rzecz Promocji i Dystrybucji Tekhelet) w celu masowej produkcji tekheletu.

Około 30 ślimaków Murex, jest potrzebnych do wyprodukowania ilości barwnika wystarczającej na jedno pasmo ubrania. Jest to zgodne z talmudycznym stwierdzeniem, że barwnik jest niebywałe drogi.

W przeciwieństwie do wielu innych barwników, czysty niebieski barwnik zwany tekheletem, jest również trwały i nie blaknie. Trzy dni w mocnym wybielaczu nie zmieni jego koloru.

Techelet, to także kolor izraelskiej flagi narodowej.

Dlaczego Niebieski: Ponieważ kolor ten przypomina morze, morze przypomina niebo, a niebo przypomina – Krzesło chwały.

Wstęp na krzesło chwały, posiada tylko ten, kto zrozumie, że szyszynka, jest kluczem równowagi pomiędzy człowiekiem, a ciałami niebieskimi, a także jest czynnikiem równoważącym żeńską i męską części ludzkiego mózgu (29).

Czerwony Pantofelek: Brąz, purpura, czerwień

Czerwień, jest symbolem krwi oraz krwi rodowej, potomkowie Adama i Ewy, czerpią siłę i władze z krwi, której bionegatywizm (7) przeniósł się na następne pokolenia, czego efektem jest – szaleństwo ludzkiego rodzaju, upatrującego siłę w prawie zwierząt, co jest zauważalne w prawie stanowionym oraz hierarchii, która karmi się zezwierzęceniem relacji międzyludzkich.

Papież (30)

Wewnątrz swoich rezydencji papież nosi pantofle (wł. pantofole), natomiast na zewnątrz skórzane trzewiki. Pantofle wykonane są z czerwonego jedwabiu i są udekorowane złotą nicią w kształcie krzyża.

Przed zmianami soborowymi papież, podobnie jak inni biskupi, nosił podczas mszy sandały biskupie. Ich kolor zmieniał się w zależności od koloru liturgicznego mszy.

Przed soborem buty papieskie do noszenia na zewnątrz wykonane były z czerwonego safianu i posiadały złoty krzyż na przodzie. Rozciągał się on od sznurówek aż do podeszwy. W XVIII wieku krzyż został zmniejszony. Buty te charakteryzowały się też cienką podeszwą (stąd nazwa „pantofola liscia”).

W 1958 roku, papież Jan XXIII dodał do butów złote zapinki upodabniając je do obuwia noszonego przez kardynałów poza Rzymem. W 1969 roku, papież Paweł VI usunął zapinki ze wszystkich butów noszonych przez księży. Papież Jan Paweł II na początku pontyfikatu nosił czerwone buty, potem jednak zmienił kolor na brązowy. Papież Benedykt XVI przywrócił tradycyjne czerwone buty.

Barwena

Obuwie papieskie ma specjalne oznaczenie. Rzymianie nadali nazwę muły – lekkiej parze butów zabarwionych czerwonym barwnikiem pochodzącym od barweny [muła], ryby zamieszkującej ocean.

I znów mamy swoiste skierowanie wzroku świadomego człowieka, tak jak w przypadku tekheletu na ocean, z którego swój początek wzięła rasa ludzka.

Buty papieża, to buty na płaskiej podeszwie wykonane ze skóry marokańskiej lub czerwonej tkaniny na zimę i jedwabiu na lato. Zapinane są na czerwone jedwabne sznurowadła zakończone złotymi chwostami. Na brzegach przebiega złoty pasek, a na powierzchni wyhaftowany jest krzyż, ponieważ papież podaje stopę wiernym do pocałunku.

Papież z reguły zmienia buty co tydzień w sobotę wieczorem i co wieczór przed ucztą. Gdy buty nie były używane, pozostawał pod opieką pierwszego adiutanta chambre. Pius IX nie chciał utrzymywać tego uciążliwego zwyczaju, ponieważ nowe buty są zawsze nieprzyjemne dla stóp, ale zachował ceremonialny obrzęd podczas uroczystych audiencji, konsystorów i podczas sprawowania kaplicy. W przeciwnym razie używał specjalnej pary butów z czerwonego aksamitu na zimę i czerwonej satyny na lato, merynosów [wełny] w okresach pokutnych i żałobnych, takich jak Adwent, Post, Upalne Dni, czuwanie postowe itp.

Przez całą oktawę wielkanocną papieskie buty, są z białego adamaszku, tak aby pasowały do reszty stroju, który nie dopuszcza żadnego innego koloru, z wyłączeniem czerwieni.

Jeśli chodzi o historię, podobnie jak wiele innych aspektów szat i szat katolickich, jej początki sięgają Cesarstwa Rzymskiego.

Historycznie rzecz biorąc, barwniki o określonych kolorach były trudniejsze do uzyskania, a ich użycie było zatem naturalnie ograniczone, co stworzyło symboliczne skojarzenie z określonym statusem społecznym. Jest to dość dobrze znane, jeśli chodzi o fioletowe szaty cesarza lub fioletowe pasemka dozwolone na szatach rzymskich senatorów – a zatem także „święta purpura” katolickich prałatów – ale tak też było w przypadku kolor butów. Krótko mówiąc, był to symbol przywództwa – którym papież jest par excellence (i można go było zauważyć również w stroju chórowym kardynałów).

Jeśli chodzi o symbolikę, podczas gdy symbole mają naturalnie charakter interpretacyjny (co oznacza, że niekoniecznie istnieje jedna „poprawna” interpretacja per se), użycie czerwieni w butach Papieża, podobnie jak czerwonej sukienki kardynałów, tradycyjnie rozumiany był jako symbol krwi męczenników (i odpowiadającej jej woli śmierci za wiarę), a także jako symbol męki Chrystusa.

Patrząc na to użycie, należy wziąć pod uwagę zarówno ten historyczny, jak i symboliczny aspekt, ponieważ stanowią one przeciwwagę: symbole przywództwa z jednej strony i służebności z drugiej. W końcu pozostaje nam symbol, który jest zakorzeniony zarówno w bogatej historii kultury rzymsko-bizantyjskiej, jak i Kościoła.

Ta poprawność polityczna zakłóca w znacznym stopniu – rzeczywistość, w której jedynym męczennikiem i wykonawcą woli katów – przywódców świeckich i duchowych – jest ludzki kapitał (31), barwiący buty swoich oprawców – własną krwią.

The Old Boys Club – Łaknienie Bestii (9)

Czy waszym oczom nie rzuciło się coś dziwnego i ciekawego ?

Wróćmy zatem dla przypomnienia do następującego fragmentu:

W mistycznej filozofii chińskiej niebieski reprezentował symbol Bóstwa. Uważa się, że niebieski składa się z czerni i czerwieni, które reprezentują mężczyznę i kobietę oraz aktywne i pasywne zasady.

To wpływ mistyki dalekiego wschodu połączonej z zachodnim materializmem, rozbudził w ludziach – bestie (9) łaknącą wszelakie tabu i powiązane z nim fetysze.

Ave Bestia

Kiedy ma się wiedzę, mamona i nie potrafi się przełożyć wiedzy na mądrość ducha, umysł i ciało zawładnięte obcymi ideologiami – zaczyna tworzyć w człowieku – bestie, która do egzystencji wykorzystuje tylko i wyłącznie mózg ssaczy i gadzi (32), co przeradza się powoli w bionegatywizm deprawacji i węża, przenoszonego z pokolenia na pokolenie.

Bionegatywizm (7), tworzy z rytuałów i kultów wstęp do kultu śmierci, będącego zaraza, dążąca do maksymalnego wykorzystania natury i człowieka przez człowieka zwanego bestią.

To już nie jest masoneria, to już nie są tajne bractwa, ale wewnętrzne kręgi zbrodni, zwane klubami, które dążą do podporządkowania sobie moralności, za pomocą niczym nie hamowanej niegodziwości – zdemoralizowanych jednostek (3b).

Członkowie kręgów wewnętrznych – klubów – używają tajnych uścisków dłoni i kodowanego języka alegorycznego (33), jednak ma on odniesie do zupełnie innej sfery życia – życia seksualnego bestii, która hołduje krwi, ciału, gwałtowi, aborcji (12), sadomasochizmowi (34), zniszczeniu, czy śmierci.

W świątyniach, noszą bestie – starożytne regalia, hełmy lub maski (35). Dzięki zasłonom, tajemnicy i archaicznym symbolom, takim jak Wszystko Widzące Oko, osoby postronne uważają braterskie zakony – za nieskończenie fascynujące. Ale, co to wszystko oznacza?

Władza absolutna (36)

Boska Prawica

W starożytnym Egipcie, faraon z ranienia szamanów – kapłanów – posiadał absolutną władzę nad krajem i był uważany przez swoich ludzi (najemników i niewolników), za żywego boga.

W starożytnej Mezopotamii wielu władców Asyrii, Babilonii i Sumeru, również było monarchami absolutnymi.

W starożytnych i średniowiecznych Indiach władcy imperiów Maurya, Satavahana, Gupta, Chola i Chalukya, a także innych wielkich i mniejszych imperiów, uważani byli za monarchów absolutnych.

W Imperium Khmerów, królowie nazywani byli „Devaraja” i „Chakravartin” (Król świata) i sprawowali absolutną władzę nad imperium i ludem.

W cesarskich Chinach, wielu cesarzy i jedna cesarzowa sprawowała władzę absolutną poprzez Mandat Niebios.

W Ameryce prekolumbijskiej, imperium Inków było rządzone przez Sapa Inków, uważanych za syna Inti, boga słońca i absolutnego władcy ludu i narodu.

Korea pod panowaniem dynastii Joseon i krótkotrwałego imperium była również monarchią absolutną.

W Imperium Osmańskim wielu sułtanów sprawowało władzę absolutną poprzez niebiańskie mandaty odzwierciedlone w ich tytule – Cień Boga na Ziemi …

Wielu europejskich monarchów, uważało się za najwyższą władzę autokratyczną na podstawie boskiego prawa, co zmuszało poddanych do akceptacji utopijnego prawa zwierząt (18), w którym poddany, jako forma kapitału, nie miał prawa do ograniczania boskiej władzy elit i jej najemników, kontrolujących zasoby ludzkie w zamiana za ideologie fetyszu – stanowiska, mamona, naczelnej roli, wykorzystującej bezkarnie siłę, pozycje, stopień lub talent odbijany, przez ślepe zastępy niewolników …

W XIX wieku – Boska Prawica, była uważana za przestarzałą teorię w większości krajów świata zachodniego, z wyjątkiem Rosji, gdzie wciąż była traktowana jako oficjalne uzasadnienie władzy carskiej, aż do rewolucji lutowej w 1917 roku.

Boska Lewica

Wtedy, doszła do władzy – Boska Lewica, tworząca ideologie ustrojów politycznych i religijnych.

Aby przedłużyć władze człowieka nad człowiekiem, szamani powołali do życia ideologie :

Absolutyzmu politycznego, czyli pogląd z dziedziny myśli politycznej (i świata zwierząt), według której jest dobrze uzasadnione, by władza przysługująca jednemu człowiekowi lub grupie ludzi sprawujących ją w państwie, przysługiwała im bez ograniczeń, przy czym ma się na myśli ograniczenia prawne, a czasem nawet moralne, co łamie i ukrywa prawo naturalne, a także niszczy czas, ład, prawo, moralność i niepodległość personalną, każdej jednostki, która przez strach i łaknienie fetyszy – oddawała odpowiedzialność za swoje życie.

Władzę absolutną, można sprawować w ramach rozmaitych ustrojów i nie jest ona ograniczona tylko do monarchii absolutnej. Absolutyzm władzy polega nie tyle na formalnej stronie ustroju, lecz na tym, kto w rzeczywistości sprawuje władzę (szamani) i czy osoba lub grupa ją sprawująca, jest ograniczona prawnie (niewolnicy i najemnicy), np. przez prawo zwierząt, konstytucję, czy też stoi całkowicie ponad prawem (szamani (3))

Wszystko to, podszyte jest formami manipulacji opartej na walce tezy z antytezą, czyli dialektyce heglowskiej (dialektyka pana i niewolnika).

Absolutyzm klasyczny, monopol religijny, monarchia absolutna, absolutyzm oświecony, samodzierżawie, dyktatura, kontrola autorytatywna (filozofia polityczna), czyli ideologi ustrojowa i polityczna … , tworzy świat wyzysku i żerowania króla zwierząt i hien, nad mniejszymi zwierzątkami.

Przez tysiąclecia cała arystokracja należała do tajnych bractw, które miały na celu podniesienia swojej pozycji i rangi swoich najemników, którzy odcinali się od ciemnego, ale użytecznego plebsu.

Na początku XX wieku, prawie cała zamożna elita Ameryki należała do jednego lub drugiego tajnego stowarzyszenia. To podsycało podejrzenia, że masoni, dziwni ludzie i inne bractwa – stosowały okultystyczne rytuały, aby zdobyć lub utrzymać swoją moc.

Rzeczywistość i iluzja

Tego typu stowarzyszenia, a właściwe ich wewnętrzne kręgi, już dawno przestały interesować się symboliką, rytuałami i oparły swe istnienie – na znacznie prostszych i egoistycznych pragnieniach – opartych na psychomanipulacji i terrorze, kierującym się do władzy i wszelakich uciech cielesnych, dążących z wolna i nieuchronnie do transhumanizmu (37) i negacji życia (7).

To wewnętrzne, a jednocześnie najciemniejsze kręgi – lóż – zrodziły pragnienie kontroli człowieka nad człowiekiem, wiarę w absolutyzm (36), panseksualizm (13), transhumanizm (37), władze i nadczłowieka, mogącego tworzyć rękoma innych i zabijać w imię wyższych, ale haniebnych celów.

Osoby bionegatywne (7), wywodzą się wprost z pierwotnych rodów, będących prekursorami – Piotrusiów Panów … i Kobiet, ubranych w białe, poplamione krwią – suknie, które obserwując dziecinne, agresywne, useksualnione, bestialskie, bezlitosne, chciwe … zachowanie swoich rodziców, powtarzały te same błędy, w swoim życiu.

Elita, to upośledzone psychicznie dzieci, dla których świat, jest zabawką. Ludzie, którzy psychicznie i duchowo, nigdy nie wydorośleli, żyją w zamkniętym świecie groteski i mani wielkości oraz mani prześladowczej, która rodzi się w strachu o nielegalne zdobyte fetysze i pozwala wykorzystywać innych dla swoich prywatnych celów, które wraz z biegiem czasu – przekraczają granice absurdu.

Mam swoje fetysze – zabawki – ludzi, mam swoje armie, ponieważ pieniądz i władza prawa zwierząt – mogą wszystko.

Patologia, zaczęła tworzyć kluby osób bionegatywnych, dla których ideologia panseksualizmu (13) – oznacza całkowite wyzwolenie własnego bestialstwa, rodzącego się w seksualnym pociągu do każdego i wszystkiego.

Chore fantazje, są ważniejsze niż ludzkie życie – po co nam ludzie, skoro zwierzęta i maszyny, są wydajniejsze, nie buntują się, są lojalne, potulne i uległe. Po co nam powszechna wolność myśli i słowa, skoro my wyznaczamy granice prawa, prawdy i działania. Po co nam powszechna wolność, skoro mamy poprawność polityczną i nietykalność, tych, którzy owe abstrakcje tworzą dla swojego i tylko swojego dobra …

Elity, uważają tak naprawdę masonerię oraz Żydów, tak jak i wszysykie tajne bractwa i kulty za użyteczny, modny dodatek do władzy absolutnej – który doskonale odwraca uwagę od szalonej i zdemoralizowanej prawdy.

Ludowa sztuka masońska i faszyzm (11) oraz nazizm, pojawiają się od lat, jako modny i dziwny element dekoracyjny, kolekcjonerski o wyszukanej seksualności, ściągającej umysł ludzki do akceptacji patologii, zbrodni i wynaturzenia (11).

Braterstwo, kluby siostrzane, klubu towarzyskie … (23c) , nie służą dziś pogłębianiu filozoficznej wiedzy, ponieważ nauka (40) – została skomercjalizowana i przekłamana, a tym samym, nie ma w niej cienia altruistycznej powszechności, dobrej woli i prawdy.

Smutny obraz lóż

Większość prawdziwych – filozoficznych stowarzyszeń masońskich, ma dziś trudności z naprawą dachu swojej lóż i siedzib … Elita, się po prostu z tego śmieje, ponieważ kolejny odłam globalnego spisku – który odciągał uwagę od prawdy – przestał być już potrzebny …

Nie ma teorii spiskowych, są tylko fakty, mówiące o zjednoczeniu wszystkich wewnętrznych kół tajnych bractw (38), które nie potrzebują już stopni, lóż, rytuałów i świętych ksiąg … Fakty, są niebywale proste, społeczeństwo sprzedało się ideologi komercjalizmu, hierarchii i fetyszu, który zawładną ludzkimi umysłami do tego stopnia, że człowiek stał się zwierzęciem roboczym i ciałem, które pragnie się zautomatyzować i dobrowolnie się przekształcić do roli posłusznej władzy – maszyny (37).

Społeczeństwo memetyczne (39), jest na tyle głupie, że pragnie poznawać sekrety, których nie powinno znać dla swojego dobra. Konspiracja, jest na tyle atrakcyjna i przyswojona przez literaturę i media, że niektórzy nawet zapłacą, aby dołączyć do swoich oprawców i wykonywać ich irracjonalne, zbrodnicze i wypaczone rozkazy.

Klub czerwonych butów

Bajki (41) wskazują oświeconym – niepokojąca prawdę, ale były także używane od pokoleń, aby uczyć dzieci – zasad moralnych i głęboko ukrytej historii naszego świata.

The Red Shoes, a więc Czerwone Buciki, zostały wydane przez masona Hansa Christiana Andersena w 1845 roku.

Owa bajka, opowiada moralną opowieść, opartą na idei pokusy i ostatecznego odkupienia.

Historia opowiada o pragnieniu posiadania pary czerwonych butów i konsekwencji tej pokusy.

Po śmierci matki, wiejska dziewczynka zostaje zaadoptowana przez bogatą, starszą kobietę. Dziewczynka z wiekiem staje się bardzo zarozumiała. Namawia ona swoją przybraną matkę, aby ta kupiła jej czerwone trzewiki. Ubiera je ona za każdym razem gdy wybiera się do kościoła, gdzie nie zwraca wcale uwagi na ceremonię. Kiedy jej macocha zapada na poważną chorobę, dziewczynka, zamiast się nią zaopiekować, woli wybrać się na przyjęcie, w swoich czerwonych bucikach.

Na przyjęciu, dziewczynka nie może przestać tańczyć po tym jak raz wyszła na parkiet. Buciki przejmują władzę i nie może ona na to nic poradzić. Nie ważne, czy pada deszcz czy świeci słońce, w polu, w lesie czy na łące, we dnie i w nocy, buciki ciągle tańczą. Dziewczynka nie może nawet pójść na pogrzeb swojej przybranej matki.

Anioł, który objawia się dziewczynce, oznajmia jej, że nie przestanie ona tańczyć nawet po śmierci, jako przestroga dla wszystkich dzieci, które są zarozumiałe.

Dziewczynka postanawia jednak amputować swoje stopy wraz z butami. Dostaje w zamian drewniane stopy i kule. Kiedy jednak chce pójść do kościoła, amputowane stopy wraz z butami zagradzają jej drogę. W kolejną niedzielę sytuacja powtarza się. Dziewczynka podejmuje pracę na plebanii jednak nadal nie może pójść do kościoła. W kolejną niedzielę postanawia ona pomodlić się w samotności i kiedy jej serce wypełnia się pokojem i radością, pęka. Jej dusza ulatuje do nieba i nikt nie pyta jej tam o czerwone buciki.

Mamy tutaj wstęp, do alegorii samo ukrzyżowania (42) dziecka, uzależnionego od seksu i zniszczonego psychiczne, przez pedofila, które popełnia samobójstwo – będące wybawieniem i laską ze strony bionegatywnego pana i władcy.

Panseksualizm i Pizza Party

North American Man / Boy Association, jest organizacją pederastów, finansowanych ze środków James Brocka, Jamesa Alefantisa, Georga i Alexa Sorosów, którzy są zwolennikami Pizza Party, co w slangu pederastów – oznacza spotkanie o charakterze czysto seksualnym.

Organizacja, jest wspierana m.in, przez Toma Hanksa (Zagrał on w filmie: Człowiek w czerwony bucie), Stevena Spielberga, Anthoniego Bourdaina (nie będę już starszy, teraz niech aniołowie noszą moje czerwone buty), Asię Argento, Billa Mahera (popiera program depopulacji ziemi), czy Tonyego Podestę. Do owego klubu, zaliczał się również George Ratzinger, oskarżony swego czasu o prześladowanie 500 dzieci.

Motto Mahera brzmi: zabijmy właściwych ludzi, jestem za aborcją, eutanazją, depopulacją, samobójstwem … za wszystkim, co wprowadza ruch na autostradzie życia. Życie, jest zbyt zatłoczone, planeta, jest zatłoczona i musimy promować śmierć (20) …

Czerwień

Czerwień, to kolor ognia, a ogień był dla Egipcjan symbolem odrodzenia i oczyszczenia dusz. Stąd w systemie masońskim czerwony, jest symbolem odrodzenia. Zatem czerwony jest kolorem przypisanym do Royal Arch Degree, ponieważ ten stopień – uczy regeneracji życia.

W masonerii kapitularnej dominującym kolorem jest czerwony, a dużą wagę przywiązuje się do koloru Szkarłatnego, Niebieskiego, Fioletowego i Białego, które w oczywisty sposób reprezentują stopień wtajemniczenia. Czerwony, to kolor Wulkanu, boga ognia, którego Żydzi nazywali Tubal-Kainem (43) i którego liczba to 9, czyli 3 razy 3.

Jeśli jesteśmy gotowi przyjąć, że w pierwotnym zamiarze sekwencji stopni masońskich, masoneria symboliczna miała reprezentować narodziny, edukację lub rozwój i ostateczny test doskonałej duszy, a masoneria kapitularna miała symbolizować powrót duszy wyzwolonej do źródła jej istnienia, nie będziemy mieli żadnych trudności z przyswojeniem obecności w/w kolorów w Loży i Kapitule. Już wcześniej wskazaliśmy, że starożytna filozofia semicka, oparta jest na teologii Starego Testamentu, a więc również i masoneria, miała w tej teologii swój wzrost.

Stara kosmogonia chaldejska, która wywarła wrażenie zarówno na kultach egipskich, fenickich, jak i hebrajskich, uważała Duszę za iskrę Boskości, wytrąconą na Ziemię, przez sfery Siedmiu planet (44) i Stref Czterech Elementów.

Owe planety i strefy – gromadziły się w czasie podróży duszy tworząc – mentalne, moralne i duchowe atrybuty z pierwszej grupy i fizyczne elementy z drugiej grupy.

Stąd – Zasłony Świątyń wyraźnie symbolizowały Strefy Żywiołów: Wody, Ognia, Powietrza i Ziemi, co przekłada się na hebrajskie Iammim, Your, Rouach i Lebeschah, których inicjały – I. N. R. I. mają wartości liczbowe 10, 50, 200, 10 lub 270, które dają kabalistyczną liczbę wcieleń, opartą na dziewięciu miesiącach, po trzydzieści dni każdy, a także przekłada się to na długość ludzkiej ciąży …

Czerwony, był odpowiednikiem elementu – Ognia, Niebieski – Powietrza, Biały – Ziemi i Purpurowy – Wody, prawdopodobnie dlatego, że purpurowy kolor pochodzi od skorupiaka Murex Purpurea. Ich znakami, był Lew, Orzeł, Byk i Człowiek (45), co najlepiej obrazuje masońska heraldyka. Egipcjanie, którzy wytwarzali kolorowe szkło i przeprowadzali eksperymenty ze światłem, zaobserwowali, że czerwony i zielony wytwarzają czerń, dlatego też uczynili te trzy kolory – reprezentatywne dla J, V. i H. JVH, to sekretna i najwyższej Istoty – HUHI, która była nikim innym, jak Jehową – bestią nad bestiami, która przejmuje ludzką szyszynkę – prowadząc człowieka do skrajnego bestialstwa i wykorzystywania życia, jako terenu łowieckiego.

Naprzemienne paski Czerwonego, Czarnego, Zielonego, Czarnego, oznaczają Tetragram. Owe kolory, są główną cechą fartucha, noszonego przez świętujących Tajemnice Izydy – Hierofantów.

Hebrajczycy, zawsze określali, że są robotnikami w czterech symbolicznych kolorach i symbolicznych metalach, które również należą do cytowanej planetarnej siódemki.

Besaleel i Aholiab, budowniczowie Przybytku na pustyni, byli napełnieni mądrością serca, aby wykonać wszelkie prace grawera, projektanta, tkacza i hafciarza w kolorze niebieskim, fioletowym i szkarłatnym.

Zastosowane złoto, srebro i miedź, były odpowiednio święte dla Słońca, Księżyca i Planety Wenus, podczas gdy kamień Onyx i drewno Shittim lub Akacja, były symbolami Merkurego, który stał się dla nich Aniołem Raphaelem.

Słynny architekt tyryjski, budowniczy świątyni króla Salomona, jest również opisany, jako zdolny do pracy w złocie, srebrze, miedzi i żelazie, kamieniu, drewnie, fiolecie, niebieskim, cienkim lnie i szkarłacie, a także potrafił wykonać dowolny grawer. W jego przypadku listę materiałów symbolicznych obejmują – metale Słońca, Księżyca, Wenus i Marsa, ostatnie dwa wskazują na fizyczne właściwości Przyciągania i Wstrętu, które wywołują Wibrację, którą nauka nawet teraz identyfikuje, jako wielka kosmiczna energia – archontów (4).

Wiele rzeźb egipskich, przedstawia postacie kapłanów trzymających przed Monarchą lub bogami, oczyszczającą ofiarę ognia i wody, ponieważ owe elementy stworzyły i zniszczą ziemię.

Gdyby wreszcie, można było rozwinąć najbardziej zachwycającą teorię, uniwersalnej adoracji Światła, jako miejsca zamieszkania Bóstwa i pierwotnego źródła substancji, użytej w materialnym stworzeniu, polegającym na docenieniu koloru, jako właściwości światła.

Siedem pryzmatycznych kolorów, zostało rozpoznanych w najwcześniejszych epokach cywilizowanego świata. Wiemy, że starożytni byli zaznajomieni z wytwarzaniem szkła i że posiadając tą ostatnią substancję, mogli stworzyć pryzmat ujawniający kolory tęczy. Dlaczego więc, tylko cztery kolory zostały wybrane, jako symbole materii i zasłon. Wszyscy naukowcy słyszeli o słynnym eksperymencie Wollastona przeprowadzonym w 1891 roku, w celu odkrycia ostatecznej kompozycji światła.

Widmo światła białego, jest to zestaw kolorów od fioletowego do czerwonego, płynnie przechodzących jeden w drugi, będący wynikiem rozszczepienia wiązki światła białego. Światło białe jest mieszaniną barw. Podczas przejścia przez pryzmat największemu załamaniu ulega światło fioletowe, a najmniejszemu – czerwone.

Jeśli promień światła dziennego zostanie wpuszczony do ciemnego pokoju przez szczelinę o szerokości 1-20 cali i będzie odbierany przez oko z odległości dziesięciu lub dwunastu stóp, przez pryzmat z krzemiennego szkła, bez żył, trzymanego blisko oko, wiązka jest podzielona tylko na cztery następujące kolory: czerwony, żółtawy – zielony (który może uchodzić za zabłoconą biel), niebieski i fioletowy.

Ludzkie oko, widzące cztery ostateczne kolory przez trójkątny pryzmat, sugeruje przede wszystkim pojęcie wszechwidzącego oka w Trójkącie, postrzegającego Jego Stworzenie, jako złożenie czterech elementów, znanych tylko starożytnej nauce i przez nią symbolizowane.

Karmazyn lub szkarłat, jest uważany za symbol ognia i ciepła oraz jest kojarzony z wojną i wojskiem. Kolor krwi wiąże się z ideą poświęcenia, walki i bohaterstwa. Oznacza też miłość, oddanie, wyrzeczenie się. W masonerii, jest symbolem wiary, męstwa, żarliwości i gorliwości. Z ciemniejszej strony, wiąże się to z płomieniami piekieł, pojawieniem się demonów i apoplektyczną twarzą wściekłości. Czerwień, szkarłat i karmazyn oznaczają miłość, wielkoduszność, a także męczeństwo.

Rytuały

Czerwony, to kolor krwi, zdrowia, wigoru, namiętności seksualnej i agresji, czerwony miał magiczne znaczenie od czasów starożytnego Egiptu. Egipcjanie wiązali czerwień ze śmiercią i złym smokiem, Tyfonem; szydzili z rudowłosych mężczyzn w niektórych obrzędach religijnych. Czerwony, to kolor greckiego i rzymskiego boga fallicznego Priapa i boga wojny Marsa. Stary Testament łączy grzech z szkarłatnym kolorem: Chociaż wasze grzechy są szkarłatne … Izajasz 1:18. Ponieważ jest to kolor krwi, czerwony, jest używany w pułapkach rytualnej Ofiary Krwi.

Ofiara krwi, jest czasami rozważana przez praktykujących modlitwę , magię rytualną i rzucanie zaklęć w celu zintensyfikowania mocy takich czynności.

Trzeba pamiętać, że ofiara krwi, jest przelewana za grzechy kapłana. Czym więcej grzechów kreują kapłani, tym więcej zbrodni jest dokonywanych na niewinnych ludziach.

Powszechnie uważa się, że czarownice mają rude włosy, być może dlatego, że rude włosy są niezwykłe. W starej irlandzkiej tradycji wierzono, że czarownice zakładały przed lotem – czerwone czapki. Według innego ludowego przekonania, dusza wiedźmy wyskakuje z jej ust w postaci czerwonej myszy.

Czerwony, działa w amuletach przeciwko czarownicom. Holendrzy z Pensylwanii rysują czerwone linie wokół stodół, aby powstrzymać wiedźmy i złe oko (46). W Czechach, uważa się, że zawieszka na szyi zawiązana czerwoną szmatką uchroni przed czarami. Inne amulety odstraszające wiedźmy, to pomalowane na czerwono wozy i wieńce z jarzębiny przewiązane czerwonymi nitkami (47). Zgodnie z popularnym ludowym przekonaniem, splecione czerwone sznury lub sznury zawieszone w stajniach, zmuszają czarownice do zatrzymania się i policzenia każdej nitki, zanim będą mogły skrzywdzić zwierzęta.

Ze względu na biblijny związek z grzechem, czerwone postacie zajmują ważne miejsce w starych opowieściach o sabatach czarownic i czarnych mszach. Abigail Williams, jedna z oskarżonych o czarownice z Salem w 1692 roku, powiedziała, że czarownice wypijały czerwony napój i zjadały czerwony chleb, podczas swoich sabatów. Kapłani, którzy odprawiali bluźniercze czarne msze, często nosili czerwone szaty i kapcie i czytali z czerwono-czarnych książek. W 1895 roku, książę Scipio Borghese z Włoch odkrył, że w swoim pałacu znajduje się komnata poświęcona szatańskim mszom, wyposażona w szkarłatno-złote krzesła i szkarłatno-czarne jedwabne zasłony.

We współczesnym czarostwie, czerwień kojarzy się przede wszystkim ze zdrowiem, wigorem i pasją. W leczeniu, nazywany jest – wielkim energizatorem i mówi się, że pobudza krew. Czerwone świece i sznury, są używane w zaklęciach magicznych.

W filozofii chińskiej, czerwony to jeden z kolorów kojarzonych z pięcioma żywiołami świata: czerwony dla ognia, żółty dla ziemi, biały dla metalu, czarny dla wody i zielony dla drewna. Element ognia, a zatem czerwony, jest powiązany z dynamizmem, przywództwem, pewnością siebie, agresją i nadwrażliwością. Kiedy chińscy cesarze poprosili swoich osobistych wróżbitów, aby wybrali kolor, który zapewni ich panowaniu najwięcej dobrobytu i szczęścia, odpowiedzią była czerwień: w dynastiach Zhou, Han, Jin, Song i Ming, był to królewski kolor par excellence, a był często używany podczas królewskich ceremonii.

Źródło zła

Źródło pedofili, jest wielopokoleniowa choroba psychiczna – tworząca bionegatywizm (7) u kolejnych pokoleń.

Bio-negatyzm, to rząd chorób psychicznych, opartych na wrodzonym lęku i wstręcie do życia w formie własnego istnienia i życia jako takiego, co odnosi się do fanatyzmu, fetyszyzmu (11), aborcji-abordażu (12), useksualnienia ludzkich reakcji i relacji, eugeniki, wymuszonej eutanazji, ludobójstwa, pedofili, sztucznych zapłodnień, sterylizacji, panseksualizmu (13), jako grupy zwyrodnień, czy antykoncepcji …

Bio-negatywizm, jest ocenzurowaną formą chorób psychicznych, które mają uchodzić za stereotyp normalności, będąc w istocie formą całkowitej demoralizacji społecznej.

( Według Kinseya, dewiacja, jest ukrywaną normą. Kinsey, był pedofilem, a swoje upodobanie do chłopców i zboczeń ukrywał za pomocą przeprowadzanych przez siebie badań, czyniąc z nich legalny proceder, wprowadzany obecnie do szkół na całym świecie. Z rodziców, nauczycieli … tworzy się współwinowajców, deprawacji wszystkich podległych im dzieci … , które nie rozumieją, skutków przeprowadzanych na nich doświadczeń … (7/8))

Jeśli dany człowiek, ma jakieś oznaki zwyrodnienia (a ich klasyfikacja dopiero się zaczyna i dokładne kryteria jeszcze nie zostały opracowane), to wcale, nie oznacza, że powinien on natychmiast przerywać swój ród i iść do monasteru/klasztoru.

Rzecz jest w tym, że zboczenie (zwyrodnienie) rozciąga się na kilka pokoleń i jeśli w tym pokoleniu nie wszystko jeszcze jest zupełnie jasne, czy jest się zboczeńcem, czy też nie, to wówczas, można pozostawić rozwiązanie tego problemu następnemu pokoleniu, ale z obowiązkowym, zapoznaniem się z istotą wyższej socjologii.

Czyli, jeśli mamy jakiś problemy, ale nie jesteśmy przekonani, co do stopnia swojej degeneracji, to wówczas można przekazać rozwiązanie tego problemu swoim dzieciom.

Jeśli dzieci podrosną i poczują się jawnymi degeneratami, tj. patentowanymi pederastami lub pedofilami, lub ciężkimi sado – masochistami, to wtedy będzie im łatwiej podjąć decyzję o celibacie lub niewymuszone kastracji.

Przy czym, jeśli wybiorą oni ścieżkę wstrętnych degeneratów i zaczną aktywnie niszczyć struktury społeczne, to wówczas – również i władze społeczne (społeczeństwo), będą miały już pełne prawo do interwencji i zmuszenia ich do zmiany swego zachowania w taki sposób, aby nie szkodziło to – otaczającemu społeczeństwu.

Wiedza, bardzo szybko może się zmienić w piekło deprawacji i zyskownych eksperymentów medycznych, naukowych i farmakologicznych. Równość, która nie dotyczy całego społeczeństwa, lecz wybranych kast, staje się wyzyskiem silniejszego nad słabszym. Hierarchia oparta na fetyszach wykorzystuje tych, którym nie da się dostępu wiedzy oraz tych, którzy nie mają odpowiedniego pochodzenia lub odpowiednich znajomości.

W przeciwieństwie do znanych reżyserów i dziennikarzy, nie dotykam temu po łebkach, w celu osiągnięcia maksymalnego zysku z sensacyjnych i perwersyjnych doniesień. Prawda, wymaga wysiłku i skupienia dążącego do poznania wszystkich aspektów przekształcenia wartości w użyteczny fetysz, realizujący perwersyjne marzenia ich twórców.

Nawet wywalczenie wolności, moralności i władzy, nie zwalnia nas z obowiązku pielęgnowania samostanowienia i samoograniczenia, które pozwalają nam i naszemu otoczeniu – cieszyć się z owych prawdziwych wartości i przywilejów.

Demoralizacja, nie wymaga wysiłku, ponieważ wartości i zasady umierają wraz z odrzuceniem wyższych wartości moralnych, co wytwarza strach i liczne wyrzuty sumienia, niwelowane poprzez niszczenia i dostosowania otoczenia do własnego zepsucia i upadku.

Bez personalizacji (48) czasu, ładu, moralności, niepodległości, prawa (zgodnego z prawem naturalnym), nie osiągniemy odrębności szanującej odrębność i wolność innych.

zrodlo:https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/