"Dwa irlandzkie holokausty z lat 1845-1910
były podręcznikowymi przykładami ludobójstwa
przez talmudystów i kabalistów
i w niesprawiedliwym imię maltuzjanizmu".
Czy na Ukrainie nastąpił głód w postaci Hołomodora?
a głód w Irlandii ma to samo podłoże ideologiczne?
"Prawdopodobnie Irlandia była PIERWSZYM krajem, który został całkowicie zniszczony przez "Drużynę Antychrysta". W XX wieku "Drużyna Antychrysta" całkowicie zniszczyła Rosję, Niemcy, Chiny i inne. Jednak otwarcie opublikowane plany "Drużyny Antychrysta" przewidują całkowite zniszczenie WSZYSTKICH narodów, w tym Wielkiej Brytanii, a nawet USA, w bardzo podobny sposób, jak to zostało zrobione z Irlandią i wszystkimi innymi; ponieważ to jest DOKŁADNIE to, co nakazuje Talmud".
Autor: Patrick O'Carroll
Z powodu brytyjskiego ludobójstwa i wypędzeń w latach 1845-1910, naród Europy Zachodniej bardziej zaludniony niż Wielka Brytania nie istnieje dzisiaj. Dzisiejsza diaspora licząca 95 milionów Irlandczyków na całym świecie wywodzi się głównie z irlandzkiego Holokaustu w latach 1853-1910 i może to być jedyna grupa, która naprawdę zasługuje na tytuł "Exsules Filii Hevae" (biedne, wygnane dzieci Ewy) od "Salve Regina".
Dwa irlandzkie holokausty z lat 1845-1910 były podręcznikowymi przykładami ludobójstwa dokonanego przez talmudystów i kabalistów w niegodziwej nazwie maltuzjanizmu. Prawdziwym powodem, dla którego do tego doszło, było to, że oligarchia nie chciała dzielić się władzą z irlandzkojęzycznymi katolikami, których populacja w 1846 roku wynosiła 12,5 miliona i rosła w tempie 1,63 procent rocznie, a około 1921 roku miała osiągnąć 42,7 miliona, podczas gdy Brytyjczyków (Anglików, Walijczyków i Szkotów) było 42,8 miliona. Zasadniczo Irlandia była narodem, któremu nigdy nie pozwolono istnieć. Pozostałe trzy diaboliczne twory (monarchia angielska, masońska armia brytyjska i talmudyczno-kabalistyczny anglikanizm) spędziły już całe stulecia na atakowaniu Irlandczyków za pomocą Czterech Talmudycznych E.
Jedyna różnica między ludobójstwem COVID-PHARMA a dwoma irlandzkimi holokaustami z lat 1845-1910 polegała na tym, że reżim brytyjski postanowił teraz zrobić to samo z brytyjskimi niewolnikami, tak jak robił to z irlandzkimi niewolnikami przez 750 lat. John O'Looney był świadkiem, jak brytyjski lalkarz Graham Brady potwierdził, że jest to teraz "polityka rządu".
TŁO
Dynastia O'Neillów przetrwała do czasu, gdy Hugh "Wielki" O'Neill (Aodh Mór Ó Néill) został zmuszony do podporządkowania się angielskiej monarchii 30 marca 1603 roku, sześć dni po śmierci Elżbiety I i po tym, jak wytrzymał on dziewięć lat. Dynastia O'Neill nadała Irlandii 43 z ogólnej liczby 50 Wysokich Królów. Utrzymywała sojusze wojskowe z Hiszpanią i Szkocją oraz przewodziła potężnej Konfederacji Irlandzkiej. Klęska Royal O'Neill w 1603 roku pozostawiła Irlandię całkowicie bezbronną. Szlachta celtycka została wywłaszczona i zniewolona; następnie Irlandia cierpiała z powodu ludobójstwa przez 300 lat.
Ale Brytyjczycy zaczęli planować najgorsze dla Irlandczyków w połowie XIX wieku. Irlandia została zaatakowana przez te CZTERY DIABOLICZNE ISTOTY i nie miała szans (często życząc powrotu Royal O'Neill):
#1 MALTUZJAŃSKI REŻIM BRYTYJSKI
Diaboliczny, maltuzjański reżim brytyjski doskonale zdawał sobie sprawę z następujących lodowatych lub twardych jak skała faktów:
1. Spisy powszechne tradycyjnie zaniżały liczbę Irlandczyków o około 35-40 procent, głównie dlatego, że irlandzcy katolicy (i prezbiterianie) byli zobowiązani przez "prawo" do płacenia dziesięciny "ustanowionemu" kościołowi anglikańskiemu. 96 procent Irlandczyków było katolikami lub prezbiterianami, ale byli zobowiązani do oddawania dziesięciny na rzecz talmudycznego anglikanizmu, co było skandaliczną grabieżą, która trwała 313 lat, stając się "prawem" w 1558 roku, a następnie bardzo późno uchylonym w 1869 roku, wchodząc w życie 1 stycznia 1871 roku. Grabież uczyniła anglikanizm obrzydliwie bogatym. Irlandzcy katolicy i prezbiterianie, którzy nie chcieli oddawać dziesięciny talmudycznym, anglikańskim handlarzom niewolników, po prostu nie życzyli sobie żadnego spisu ludności, który by ich policzył. Spośród wielu innych, był to zdecydowanie główny powód, dla którego wszystkie brytyjskie spisy powszechne zaniżały liczbę Irlandczyków o ponad jedną trzecią.
2. Populacja Irlandii w 1846 roku (kiedy ludobójstwo rozpoczęło się na dobre) wynosiła prawie na pewno 12,5 miliona.
3. Populacje irlandzka i brytyjska miały BARDZO zróżnicowane wskaźniki wzrostu, które maltuzjanie naturalnie klasyfikowali jako "niezrównoważone". W 1962 roku brytyjski historyk Cecil Woodham-Smith w książce "The Great Hunger: Ireland: 1845-1849" podał oficjalny wzrost populacji Irlandii w okresie od 1779 do 1841 roku na 172 procent, co przekłada się na roczny przyrost naturalny na poziomie 1,63 procent. Dla kontrastu, liczba 18,5 miliona Brytyjczyków (Anglików, Szkotów i Walijczyków) w 1841 roku wzrosła do 42,8 miliona w 1921 roku, co oznacza znacznie niższą roczną stopę wzrostu Wielkiej Brytanii wynoszącą 1,05 procent, chociaż Wielka Brytania również znosiła imigrację związaną z przemysłem.
4. Ale maltuzjanie ekstrapolowali, że bez żadnej DRASTYCZNEJ INTERWENCJI, 12,5 miliona Irlandczyków w 1846 roku będzie rosło w tempie 1,63 procent rocznie do 42,7 miliona około 1921 roku (kiedy było 42,8 miliona Anglików, Walijczyków i Szkotów). Co gorsza, absolutnie nie dopuszczali do siebie perspektywy, że populacja Irlandii prawie na pewno wyprzedzi populację Wielkiej Brytanii wkrótce po 1921 roku (o ile nie dojdzie do radykalnej interwencji).
5. Gdyby brytyjscy maltuzjanie nie wtargnęli do Irlandii, wskaźnik urodzeń oznaczałby, że jej populacja z pewnością przewyższyłaby brytyjską w latach dwudziestych XX wieku. Ponieważ jednak brytyjskie elity nie chciały dzielić się władzą z irlandzkojęzycznymi katolikami, pilnie potrzebowały jakiegoś pretekstu lub wybiegu, który pomógłby im dokonać ludobójstwa Irlandczyków, ale także zatuszować to. Najstarszym brytyjskim modus operandi zawsze było nie tylko morderstwo, ale morderstwo i tuszowanie sprawy.
6. Tak więc, kiedy pod koniec 1845 roku w północno-zachodniej Europie pojawiła się zaraza ziemniaczana, maltuzjanie powitali ją jako dar niebios od swojego deuteronomicznego awatara. Jednak maltuzjański Nassau William Senior ostrzegł brytyjski reżim, że to "nie zabije więcej niż milion ludzi, a to ledwie wystarczy, by zrobić cokolwiek dobrego". Ostrzegał swoich rodaków maltuzjanistów, że będą potrzebowali bardzo diabolicznego planu, aby ludobójstwo "zadziałało".
7. Wewnętrzne notatki brytyjskiego reżimu były pełne zwrotów takich jak "irlandzcy chłopcy kabinowi", "rozmnażanie się jak króliki" itp.
#2 TALMUDYCZNI ANGLIKAŃSCY HANDLARZE NIEWOLNIKÓW
W 1558 r. nowy talmudyczny kościół anglikański Elżbiety I wymyślił dwie fałszywe tożsamości, według których "sprawiedliwi" brytyjscy "Izraelici" mieli "świętą" deuteronomiczną "misję" ludobójstwa "bałwochwalczych" irlandzkich "Kananejczyków". Dzisiaj kościół anglikański jest nadal talmudyczny i nadal przesiąknięty psychopatią "brytyjskiego Izraela". "Święta" reformacja w Irlandii polegała na zmniejszeniu o połowę populacji Irlandii pod rządami Elżbiety I (z 1,5 miliona) i Cromwella (z 1,8 miliona) oraz ludobójstwie 190 000 Irlandczyków pod rządami Jakuba VI i I podczas plantacji w Ulsterze i West Leinster w latach 1606-21.
"Pan sprowadzi przeciwko tobie naród z daleka, z krańców ziemi, jak spadający orzeł, naród, którego języka nie zrozumiesz, naród o dzikim spojrzeniu, bez szacunku dla starych i litości dla młodych. Będą pożerać młode z twojego bydła i plony twojej ziemi, aż zostaniesz zniszczony. Nie zostawią wam ani zboża, ani młodego wina, ani oliwy z oliwek, ani cieląt z waszych stad, ani jagniąt z waszych stad, aż zostaniecie zniszczeni».
Anglikańscy handlarze niewolników nie starali się "rządzić", ale karać, plądrować i mordować swoje "święte" deuteronomiczne "misje". Czynsze, które pobierali od Irlandczyków, były ponad dwa razy wyższe niż brytyjskie. Każdy, kto chce zrozumieć PRAWDZIWY powód dziesięciu irlandzkich holokaustów, musi przeczytać tylko te ostatnie wersety, które odzwierciedlają niemal uniwersalną postawę anglikańskich handlarzy niewolników wobec ich irlandzkich niewolników w epoce dziesięciu irlandzkich holokaustów.
#3 MASOŃSKA ARMIA BRYTYJSKA
Irlandzki holokaust w latach 1845-1852 został popełniony przez ponad połowę światowej armii brytyjskiej (tj. 67 ze 126 regimentów), która pod groźbą użycia broni zabrała Irlandię bardzo obfitą żywność, która wystarczała do wyżywienia 12 milionów ludzi rocznie w każdym roku tego Holokaustu, który był największym i zdecydowanie najbardziej haniebnym ze wszystkich dziesięciu irlandzkich holokaustów. Brytyjska Armia Masońska była kolejnym szambem ludobójczej psychopatii "brytyjskiego Izraela".
Słynna mapa Chrisa Fogarty'ego, Mass Graves of Ireland, zawiera listę "godnych" brytyjskich regimentów, które "służyły".
Wojna talmudyczna zawsze składała się z trzech głównych elementów: wojny totalnej; kara zbiorowa; i ofiar z ludzi.
(henrymakow.com)
Holokaust w Irlandii w latach 1845-52 został przeprowadzony z premedytacją. Obfitość żywności dla Irlandii, wystarczająca do wyżywienia ponad 12 milionów ludzi rocznie, została odebrana pod groźbą użycia broni. Dane z prywatnych spisów powszechnych wskazują na liczbę ofiar śmiertelnych od 5 do 6 milionów. Holokaust w Irlandii w latach 1853-1910 miał niewielką liczbę ofiar; Było to o wiele bardziej przez wypędzenie niż przez eksterminację.
Z powodu brytyjskiego ludobójstwa i wypędzeń w latach 1845-1910, naród Europy Zachodniej bardziej zaludniony niż Wielka Brytania nie istnieje dzisiaj. Dzisiejsza diaspora licząca 95 milionów Irlandczyków na całym świecie wywodzi się głównie z irlandzkiego Holokaustu w latach 1853-1910 i może to być jedyna grupa, która naprawdę zasługuje na tytuł "Exsules Filii Hevae" (biedne, wygnane dzieci Ewy) od "Salve Regina".
Dwa irlandzkie holokausty z lat 1845-1910 były podręcznikowymi przykładami ludobójstwa dokonanego przez talmudystów i kabalistów w niegodziwej nazwie maltuzjanizmu. Prawdziwym powodem, dla którego do tego doszło, było to, że oligarchia nie chciała dzielić się władzą z irlandzkojęzycznymi katolikami, których populacja w 1846 roku wynosiła 12,5 miliona i rosła w tempie 1,63 procent rocznie, a około 1921 roku miała osiągnąć 42,7 miliona, podczas gdy Brytyjczyków (Anglików, Walijczyków i Szkotów) było 42,8 miliona. Zasadniczo Irlandia była narodem, któremu nigdy nie pozwolono istnieć. Pozostałe trzy diaboliczne twory (monarchia angielska, masońska armia brytyjska i talmudyczno-kabalistyczny anglikanizm) spędziły już całe stulecia na atakowaniu Irlandczyków za pomocą Czterech Talmudycznych E.
Jedyna różnica między ludobójstwem COVID-PHARMA a dwoma irlandzkimi holokaustami z lat 1845-1910 polegała na tym, że reżim brytyjski postanowił teraz zrobić to samo z brytyjskimi niewolnikami, tak jak robił to z irlandzkimi niewolnikami przez 750 lat. John O'Looney był świadkiem, jak brytyjski lalkarz Graham Brady potwierdził, że jest to teraz "polityka rządu".
TŁODynastia O'Neillów przetrwała do czasu, gdy Hugh "Wielki" O'Neill (Aodh Mór Ó Néill) został zmuszony do podporządkowania się angielskiej monarchii 30 marca 1603 roku, sześć dni po śmierci Elżbiety I i po tym, jak wytrzymał on dziewięć lat. Dynastia O'Neill nadała Irlandii 43 z ogólnej liczby 50 Wysokich Królów. Utrzymywała sojusze wojskowe z Hiszpanią i Szkocją oraz przewodziła potężnej Konfederacji Irlandzkiej. Klęska Royal O'Neill w 1603 roku pozostawiła Irlandię całkowicie bezbronną. Szlachta celtycka została wywłaszczona i zniewolona; następnie Irlandia cierpiała z powodu ludobójstwa przez 300 lat.
Ale Brytyjczycy zaczęli planować najgorsze dla Irlandczyków w połowie XIX wieku. Irlandia została zaatakowana przez te CZTERY DIABOLICZNE ISTOTY i nie miała szans (często życząc powrotu Royal O'Neill):
#1 MALTUZJAŃSKI REŻIM BRYTYJSKI
Diaboliczny, maltuzjański reżim brytyjski doskonale zdawał sobie sprawę z następujących lodowatych lub twardych jak skała faktów:
1. Spisy powszechne tradycyjnie zaniżały liczbę Irlandczyków o około 35-40 procent, głównie dlatego, że irlandzcy katolicy (i prezbiterianie) byli zobowiązani przez "prawo" do płacenia dziesięciny "ustanowionemu" kościołowi anglikańskiemu. 96 procent Irlandczyków było katolikami lub prezbiterianami, ale byli zobowiązani do oddawania dziesięciny na rzecz talmudycznego anglikanizmu, co było skandaliczną grabieżą, która trwała 313 lat, stając się "prawem" w 1558 roku, a następnie bardzo późno uchylonym w 1869 roku, wchodząc w życie 1 stycznia 1871 roku. Grabież uczyniła anglikanizm obrzydliwie bogatym. Irlandzcy katolicy i prezbiterianie, którzy nie chcieli oddawać dziesięciny talmudycznym, anglikańskim handlarzom niewolników, po prostu nie życzyli sobie żadnego spisu ludności, który by ich policzył. Spośród wielu innych, był to zdecydowanie główny powód, dla którego wszystkie brytyjskie spisy powszechne zaniżały liczbę Irlandczyków o ponad jedną trzecią.
2. Populacja Irlandii w 1846 roku (kiedy ludobójstwo rozpoczęło się na dobre) wynosiła prawie na pewno 12,5 miliona.
3. Populacje irlandzka i brytyjska miały BARDZO zróżnicowane wskaźniki wzrostu, które maltuzjanie naturalnie klasyfikowali jako "niezrównoważone". W 1962 roku brytyjski historyk Cecil Woodham-Smith w książce "The Great Hunger: Ireland: 1845-1849" podał oficjalny wzrost populacji Irlandii w okresie od 1779 do 1841 roku na 172 procent, co przekłada się na roczny przyrost naturalny na poziomie 1,63 procent. Dla kontrastu, liczba 18,5 miliona Brytyjczyków (Anglików, Szkotów i Walijczyków) w 1841 roku wzrosła do 42,8 miliona w 1921 roku, co oznacza znacznie niższą roczną stopę wzrostu Wielkiej Brytanii wynoszącą 1,05 procent, chociaż Wielka Brytania również znosiła imigrację związaną z przemysłem.
4. Ale maltuzjanie ekstrapolowali, że bez żadnej DRASTYCZNEJ INTERWENCJI, 12,5 miliona Irlandczyków w 1846 roku będzie rosło w tempie 1,63 procent rocznie do 42,7 miliona około 1921 roku (kiedy było 42,8 miliona Anglików, Walijczyków i Szkotów). Co gorsza, absolutnie nie dopuszczali do siebie perspektywy, że populacja Irlandii prawie na pewno wyprzedzi populację Wielkiej Brytanii wkrótce po 1921 roku (o ile nie dojdzie do radykalnej interwencji).
5. Gdyby brytyjscy maltuzjanie nie wtargnęli do Irlandii, wskaźnik urodzeń oznaczałby, że jej populacja z pewnością przewyższyłaby brytyjską w latach dwudziestych XX wieku. Ponieważ jednak brytyjskie elity nie chciały dzielić się władzą z irlandzkojęzycznymi katolikami, pilnie potrzebowały jakiegoś pretekstu lub wybiegu, który pomógłby im dokonać ludobójstwa Irlandczyków, ale także zatuszować to. Najstarszym brytyjskim modus operandi zawsze było nie tylko morderstwo, ale morderstwo i tuszowanie sprawy.
6. Tak więc, kiedy pod koniec 1845 roku w północno-zachodniej Europie pojawiła się zaraza ziemniaczana, maltuzjanie powitali ją jako dar niebios od swojego deuteronomicznego awatara. Jednak maltuzjański Nassau William Senior ostrzegł brytyjski reżim, że to "nie zabije więcej niż milion ludzi, a to ledwie wystarczy, by zrobić cokolwiek dobrego". Ostrzegał swoich rodaków maltuzjanistów, że będą potrzebowali bardzo diabolicznego planu, aby ludobójstwo "zadziałało".
7. Wewnętrzne notatki brytyjskiego reżimu były pełne zwrotów takich jak "irlandzcy chłopcy kabinowi", "rozmnażanie się jak króliki" itp.
#2 TALMUDYCZNI ANGLIKAŃSCY HANDLARZE NIEWOLNIKÓW
W 1558 r. nowy talmudyczny kościół anglikański Elżbiety I wymyślił dwie fałszywe tożsamości, według których "sprawiedliwi" brytyjscy "Izraelici" mieli "świętą" deuteronomiczną "misję" ludobójstwa "bałwochwalczych" irlandzkich "Kananejczyków". Dzisiaj kościół anglikański jest nadal talmudyczny i nadal przesiąknięty psychopatią "brytyjskiego Izraela". "Święta" reformacja w Irlandii polegała na zmniejszeniu o połowę populacji Irlandii pod rządami Elżbiety I (z 1,5 miliona) i Cromwella (z 1,8 miliona) oraz ludobójstwie 190 000 Irlandczyków pod rządami Jakuba VI i I podczas plantacji w Ulsterze i West Leinster w latach 1606-21.
"Święta" Reformacja pozostawiła Anglikanizm w Anglii pod wpływem anglikanizmu talmudycznego, który dawał irlandzkim katolikom tylko te cztery niesławne opcje zwane Czterema Talmudycznymi E: Eksterminacja, Wypędzenie, Wywłaszczenie lub Zniewolenie.
"Święta" Reformacja w Irlandii była dokładnym "przeciwieństwem" w porównaniu z kontynentem, gdzie WSZYSCY obywatele mieli możliwość nawrócenia się na wiarę każdego zdobywcy. Ale psychopatia "brytyjskiego Izraela" dyktowała, że Irlandczyków należy przybić do miecza i dlatego nie dano im takiej opcji. W całej historii anglikanizm nie wysłał ani jednej "Misji Wysokiego Kościoła" do Irlandii, ponieważ zdefiniował Irlandczyków jako podludzi "Kananejczyków", których nie wolno nawracać, ponieważ byłaby to strata czasu, pieniędzy i wysiłku, ale zamiast tego należy ich dosłownie poddać "świętej" eksterminacji.
Z wielu powodów, jedynym sposobem, aby NAPRAWDĘ zrozumieć irlandzki holokaust z lat 1845-52, a właściwie wszystkie dziesięć irlandzkich holokaustów, jest uznanie, że talmudyczni anglikańscy handlarze niewolników dosłownie wykonywali Księgę Powtórzonego Prawa 28:49-51:
"Święta" Reformacja w Irlandii była dokładnym "przeciwieństwem" w porównaniu z kontynentem, gdzie WSZYSCY obywatele mieli możliwość nawrócenia się na wiarę każdego zdobywcy. Ale psychopatia "brytyjskiego Izraela" dyktowała, że Irlandczyków należy przybić do miecza i dlatego nie dano im takiej opcji. W całej historii anglikanizm nie wysłał ani jednej "Misji Wysokiego Kościoła" do Irlandii, ponieważ zdefiniował Irlandczyków jako podludzi "Kananejczyków", których nie wolno nawracać, ponieważ byłaby to strata czasu, pieniędzy i wysiłku, ale zamiast tego należy ich dosłownie poddać "świętej" eksterminacji.
Z wielu powodów, jedynym sposobem, aby NAPRAWDĘ zrozumieć irlandzki holokaust z lat 1845-52, a właściwie wszystkie dziesięć irlandzkich holokaustów, jest uznanie, że talmudyczni anglikańscy handlarze niewolników dosłownie wykonywali Księgę Powtórzonego Prawa 28:49-51:
"Pan sprowadzi przeciwko tobie naród z daleka, z krańców ziemi, jak spadający orzeł, naród, którego języka nie zrozumiesz, naród o dzikim spojrzeniu, bez szacunku dla starych i litości dla młodych. Będą pożerać młode z twojego bydła i plony twojej ziemi, aż zostaniesz zniszczony. Nie zostawią wam ani zboża, ani młodego wina, ani oliwy z oliwek, ani cieląt z waszych stad, ani jagniąt z waszych stad, aż zostaniecie zniszczeni».
Anglikańscy handlarze niewolników nie starali się "rządzić", ale karać, plądrować i mordować swoje "święte" deuteronomiczne "misje". Czynsze, które pobierali od Irlandczyków, były ponad dwa razy wyższe niż brytyjskie. Każdy, kto chce zrozumieć PRAWDZIWY powód dziesięciu irlandzkich holokaustów, musi przeczytać tylko te ostatnie wersety, które odzwierciedlają niemal uniwersalną postawę anglikańskich handlarzy niewolników wobec ich irlandzkich niewolników w epoce dziesięciu irlandzkich holokaustów.
#3 MASOŃSKA ARMIA BRYTYJSKA
Irlandzki holokaust w latach 1845-1852 został popełniony przez ponad połowę światowej armii brytyjskiej (tj. 67 ze 126 regimentów), która pod groźbą użycia broni zabrała Irlandię bardzo obfitą żywność, która wystarczała do wyżywienia 12 milionów ludzi rocznie w każdym roku tego Holokaustu, który był największym i zdecydowanie najbardziej haniebnym ze wszystkich dziesięciu irlandzkich holokaustów. Brytyjska Armia Masońska była kolejnym szambem ludobójczej psychopatii "brytyjskiego Izraela".
Słynna mapa Chrisa Fogarty'ego, Mass Graves of Ireland, zawiera listę "godnych" brytyjskich regimentów, które "służyły".#4 MORDERCZA MONARCHIA
ANGIELSKA Irlandczycy postrzegali angielskiego monarchę jako "Bestię" i rozpaczali nad całkowicie katastrofalną rzeczywistością, w której Brytyjczycy "czcili Bestię". Brytyjczycy nazywali swoją flagę "union" jack, ale Irlandczycy nazywali ją "Butcher's Apart".
Gazeta
Cork Examiner (dziś nazywana Irish Examiner) już opisywała to ludobójstwo z premedytacją dokonane przez Wielką Brytanię słowem "holokaust" w wielu swoich wydaniach, np. 4 maja 1846 r.; 7 sierpnia 1846 r.; 22 stycznia 1847 r.; 25 stycznia 1847 r.; 17 września 1847 r.; 1 października 1847 r.; 3 stycznia 1848 r.; 19 listopada 1855 r. W latach czterdziestych XIX wieku i później, wielu irlandzkich pisarzy, takich jak Michael Davitt, John Mitchell i inni, regularnie i nieprzerwanie używało terminu "Holokaust" w odniesieniu do zaplanowanego ludobójstwa Irlandczyków w latach 1845-52 przez cztery diaboliczne jednostki, zwane również Londyńskimi Elitami, zwane również "Drużyną Antychrysta".
Głównymi
przyczynami Dziesięciu Irlandzkich Holokaustów mogły być Księga Powtórzonego Prawa i psychopatia "brytyjskiego Izraela".
ANGIELSKA Irlandczycy postrzegali angielskiego monarchę jako "Bestię" i rozpaczali nad całkowicie katastrofalną rzeczywistością, w której Brytyjczycy "czcili Bestię". Brytyjczycy nazywali swoją flagę "union" jack, ale Irlandczycy nazywali ją "Butcher's Apart".
Gazeta
Cork Examiner (dziś nazywana Irish Examiner) już opisywała to ludobójstwo z premedytacją dokonane przez Wielką Brytanię słowem "holokaust" w wielu swoich wydaniach, np. 4 maja 1846 r.; 7 sierpnia 1846 r.; 22 stycznia 1847 r.; 25 stycznia 1847 r.; 17 września 1847 r.; 1 października 1847 r.; 3 stycznia 1848 r.; 19 listopada 1855 r. W latach czterdziestych XIX wieku i później, wielu irlandzkich pisarzy, takich jak Michael Davitt, John Mitchell i inni, regularnie i nieprzerwanie używało terminu "Holokaust" w odniesieniu do zaplanowanego ludobójstwa Irlandczyków w latach 1845-52 przez cztery diaboliczne jednostki, zwane również Londyńskimi Elitami, zwane również "Drużyną Antychrysta".
Głównymi
przyczynami Dziesięciu Irlandzkich Holokaustów mogły być Księga Powtórzonego Prawa i psychopatia "brytyjskiego Izraela".
Wojna talmudyczna zawsze składała się z trzech głównych elementów: wojny totalnej; kara zbiorowa; i ofiar z ludzi.
Prawdopodobnie, Irlandia była PIERWSZYM krajem, który został całkowicie zniszczony przez "Drużynę Antychrysta". W XX wieku "Drużyna Antychrysta" całkowicie zniszczyła Rosję, Niemcy, Chiny i inne. Jednak otwarcie opublikowane plany "Drużyny Antychrysta" przewidują całkowite zniszczenie WSZYSTKICH narodów, w tym Wielkiej Brytanii, a nawet USA, w bardzo podobny sposób, jak to zostało zrobione z Irlandią i wszystkimi innymi; ponieważ to jest DOKŁADNIE to, co nakazuje Talmud.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:henrymakow.com
